Bij de Amsterdamse Dominicuskerk staan op dinsdagavond twee groepen lijnrecht tegenover elkaar. De aanleiding: een lezing van Francesca Albanese, VN-rapporteur voor de Palestijnse gebieden. De pro-Israelische organisaties Christenen voor Israël en het Centrum informatie en documentatie Israel (CIDI), beschuldigen haar van antisemitisme. Aan de andere kant van de straat verzamelt zich een groep pro-Palestijnse demonstranten, die haar juist steunen. Wat drijft deze pro-Israeliërs?
‘Ik sta hier om Gods liefde te delen. Met het Israëlisch volk. Maar ook met de Gazanen. Geen Palestijnen. Gazanen. Palestina is nooit echt een land geweest,’ zegt Hubée Buitendijk van Dartel (midden zestig). Ze is een van de christenen aan deze kant van de straat. Een man van middelbare leeftijd naast haar knikt instemmend. Hij is katholiek en uit Brabant afgereisd voor het protest. De Israëlische vlag draagt hij als een cape.
Hier, aan de ene kant van de muur aan politieagenten die de twee kampen scheidt, staan hooguit twintig mensen. Een beetje geroezemoes, een paar blauwwitte vlaggen en vooral veel paraplu’s. Drie van hen nemen een selfie met op de achtergrond de demonstranten aan de overkant. ‘Om ze uit te lachen,’ legt de fotograaf uit.
Een joodse vrouw: ‘Albanese is heel precies in haar taal. Ze is kritisch, maar geen jodenhater’
De groep pro-Palestijnse demonstranten is minstens drie keer zo groot. Geen paraplu’s, wel keffiyehs. Sommigen staan op afvalbakken en roepen in deze richting: ‘Krijgen jullie niet genoeg betaald om op ons af te komen!?’ Hier blijft het stil, op wat gemor na.
‘Albanese heeft antisemitische uitspraken gedaan. Ze vergeleek Netanyahu met Hitler,’ meent de man met de vlag. Hij bedoelt een post op X, niet van Albanese, maar van Craig Mokhiber, een voormalig VN-mensenrechtenfunctionaris die in 2023 aftrad na kritiek op de VN vanwege het niet voorkomen van ‘genocide’ in Gaza. De post toonde een foto van Hitler die werd toegejuicht met nazi-groeten. Daaronder een foto van Netanyahu die werd begroet door Amerikaanse congresleden. ‘De geschiedenis kijkt altijd mee,’ schreef Mokhiber erbij. Albanese reageerde daarop met: ‘Dit is precies wat ik vandaag dacht.’
De afwezige stem
Niet aanwezig bij het anti-Albanese kamp: de Amsterdamse joden die zich juist vervreemd voelen door het protest. In een groepschat met joodse vrouwen uit een deelnemer die anoniem wil blijven3 haar frustratie over hoe de christelijke demonstranten zich aanmatigen te bepalen wat wel en niet antisemitisch is.
‘Vraag Jezus om vergiffenis’
‘Je kan antisemitisch zijn tegen mensen, maar niet tegen een staat of een bestuur,’ stelt ze. ‘Israël een apartheidsstaat noemen is niet antisemitisch. Opkomen voor de rechten van Palestijnen? Niet antisemitisch! Pleiten voor een Palestijnse staat of een tweestatenoplossing? Ook niet antisemitisch. Francesca Albanese is ongelooflijk precies in haar taalgebruik. Kritisch, maar geen jodenhater.’
Volgens de vrouw zijn het juist deze christenen die geen ruimte geven aan joden. De joodse Sara Baars (25), eveneens deelnemer in de chat, sluit zich daarbij aan. Ze wijst op de rol die Christenen voor Israël hadden in het organiseren van de herdenking van 7 oktober op de Dam. ‘Tijdens de herdenking werden Bijbelse gebeden opgevoerd. Alle joden die ik daar kende vonden dat raar en ongemakkelijk. We verlieten de Dam voordat het voorbij was.’
Bekering
Vlak voor haar vertrek probeert Buitendijk van Dartel uw verslaggever te bekeren tot het christendom: ‘Jezus, de redder van de wereld. Hij wil ook aan jou vrede en rust geven.’ En: ‘Vraag hem om vergiffenis.’ Ze tovert een kaartje tevoorschijn met daarop Zoujijmijwaarschuwen.nl. De strekking van de website: wereldwijde rampspoed is aanstaande en alleen degenen die zich bekeren tot de Bijbelse waarheid zullen gespaard blijven. Tot zover dus de christelijke steun aan een joodse beschaving.
