Amsterdamse Lichtpuntjes #2: stoelendans voor ouderen

Het zijn grijze tijden in Amsterdam. De zon gaat vroeg onder en ook van het nieuws word je niet altijd vrolijk. Toch zijn er wel degelijk dingen om blij van te worden. Of het nu gaat om een klein gebaar, een groot initiatief of een eeuwenoude traditie: lichtpuntjes zijn door de hele stad te vinden. In deze rubriek wijzen wij je de weg naar de plekken waar Amsterdam straalt. Vandaag: dansen vanuit de (rol)stoel.

‘Lollipop, lollipop, oh lolli lollipop,’ komt er uit de luidspreker. Het zijn The Chordettes uit de jaren 50. ‘Ja! Een foxtrot!’ Roept een meneer. Hij komt krakend omhoog uit zijn stoel om een dansje te wagen, maar gaat dan toch weer zitten. Staan is iets te veel gevraagd.  

In het Bos en Lommerse wijkhuis de Boeg zitten twintig ouderen in een kring. Ze doen mee aan de gratis les ‘dansen vanuit de (rol)stoel’, georganiseerd door Stichting Dance Connects. De stichting biedt alleen maar danslessen voor ouderen aan. In een stad waar de ouderenzorg kwakkelt en de eenzaamheid onder gepensioneerden groeit, zijn de lessen een bron van vreugde in het leven van veel deelnemers.

‘Ik heb lang volgehouden dat ik jong was, maar nu moet ik echt toegeven dat ik oud word,’ vertelt Riko (70)* na de les. Hij heeft het niet alleen over zijn slechte knie, maar ook over het leren omgaan met het feit dat zijn leeftijdsgenoten met bosjes overlijden. Thuis is hij veel alleen. Hier zoekt hij toenadering tot andere ouderen. Als Presley’s ‘Jailhouse Rock’ opkomt staat hij op uit zijn stoel om nota bene met twee vrouwen te dansen. Aan elke hand één. Ze kennen de pasjes en bewegen redelijk synchroon, totdat ze in de knoop raken bij zijn inzet van een pirouette. Het volgende nummer is Surinaams en Riko duwt de rolstoel van de Surinaamse Ben*, die door zijn Parkinson nauwelijks kan bewegen, naar het midden van de kring. Ben zegt niks. Op zijn gezicht verschijnt een glimlach.

Actief blijven

Floortje Rous (42) is de oprichter van Dance Connects. Ze vertelt dat ze voorheen als choreograaf werkte met getrainde dansers. Tien jaar geleden heeft ze ervoor gekozen om juist aandacht te geven aan hen die zich niet makkelijk over de vloer bewegen. Daarmee draagt ze bij aan de vitaliteit van een groep die anders weinig kansen krijgt om actief te blijven. Het effect reikt verder dan de wekelijkse danslessen: Rous vertelt dat vorig jaar uit het impactonderzoek van de stichting bleek dat deelnemers ook zelfstandig gaan dansen in het verzorgingstehuis of dat ze gaan wandelen met vrienden gemaakt in de les.

Carla Vrede (links) en Emmy Huihkeshoven (rechts).

Bewegen brengt voor veel ouderen ook uitdagingen met zich mee. Emmy Huihkeshoven (87) rondde recent een cursus af waarin ze leerde op te staan na een val. Ze wandelt nog elke dag, maar wel met voorzichtigheid. Na de les bespreekt ze met Carla Vrede (86) hun plannen om morgen samen naar het Mercatorplein te wandelen. ‘Ik loop te sloom voor jou,’ zegt Emmy. ‘Ik zal me inhouden,’ is het antwoord van Carla. Liever samen dan alleen.

*sommige achternamen zijn op aanvraag weggelaten