In de mannenpraatgroep georganiseerd door Joey de Wit praten mannen over hun gevoelens, doelen in het leven en oefenen ze met het aanspreken van vrouwen op straat. Een inkijkje in de moderne man.
Het miezert en de schaterende echo’s van het uitgaansleven galmen door de omgeving. Joey de Wit, Niko Vlasic en Tenze Joosten staan in een cirkel op een drukke zaterdagavond op Rembrandplein. Ze verzamelen zich voordat ze binnen met een grotere groep mannen een drankje doen. Het plan is om daarna uit te gaan. Een club in, of oefenen met vrouwen aanspreken op straat. Het doel? Zelfvertrouwen kweken en groeien als persoon.
De Wit, de organisator van deze bijeenkomsten waar mannen met elkaar praten over hun gevoelens en het leven, en oefenen met het aanspreken van vrouwen, benadrukt het belang van hun moed. ‘Je weet nooit hoe iemand reageert’ zegt hij. ‘It is part of the game. Je kan de raarste reacties tegenkomen. Maar je maakt de wereld tegelijkertijd een betere plek door complimenten te geven. Je geeft goede waarde weg’ zegt hij tegen de anderen.
Joosten vertelt dat hij vandaag ook al vrouwen op straat heeft aangesproken. ‘Ik heb twee nummers gekregen. Ik ga op date met de ene vrouw, en de andere vrouw sprak ik in de Bijenkorf. We hadden een goede connectie, maar ze wilde wel eerst mijn Linkedin checken.’
Naast successen, zitten er ook weleens nare afwijzingen tussen. ‘Zoals een vrouw die mij met een ontzettend vies gezicht aankeek. Alsof ik een alien was’ vertelt Joosten.
Tegelijkertijd merken ze allemaal vaak genoeg hoe leuk vrouwen het vinden op straat op een respectvolle manier aangesproken te worden.
Het hebben van een vriendje is aan het eind van het gesprek echter vaak een sociale uitweg, zegt Vlasic, een man die nu vier jaar in Nederland woont. ‘Ze zijn dan misschien door eerdere nare ervaringen bang om je direct af te wijzen.’
Moderne man
In de beeldvorming lijkt de moderne man soms gespleten in zijn (dating-)leven. Hij is te ‘gefeminiseerd’ – te vrouwelijk geworden – en neemt geen actie meer. Of hij is juist ‘giftig’ geworden in de manier waarop hij naar daten kijkt. De vrouw is, vaak binnen extreemrechtste cirkels, impliciet een object om iets van te ‘nemen’.
Onderzoeker en klinisch psycholoog Elisabeth Timmermans herkent dit beeld ook. ‘Veel mannen kunnen het idee krijgen dat ze stoer moeten zijn, hun gevoelens en emoties niet moeten delen. Dit kan hun dategedrag negatief beïnvloeden.’’
Timmermans ziet in haar praktijk veel alleenstaande mannen voorbij komen die nog nooit een relatie hebben gehad. ‘Ik vind het daarom best wel fijn om te weten dat dit soort mannengroepen bestaan. Het is belangrijk dat mannen leren zich niet te schamen voor hun gevoelens.’
De Wit zet zich af tegen het beeld van giftige mannelijkheid en ‘pick-up culture’ – waarbinnen mannen leren vrouwen te versieren, of eerder: te manipuleren. ‘Wij zien daten of een relatie met een vrouw niet als een doel op zich. Alles in het leven is een proces van geven en nemen. Je kunt niet alleen maar iets van een vrouw nemen, zoals in pick-up culture wel de gedachte lijkt te zijn’
Als iemand een afwijzing krijgt, is dat alleen maar leerzaam voor de andere delen van hun leven, legt hij uit. ‘Hierdoor groeien ze. En kunnen ze in andere delen van hun leven daar ook beter met afwijzing omgaan.’
De straat op
De groep loopt naar buiten, nadat ze twee uur binnen met elkaar gesproken hebben. Het is tijd om te proberen een aantal vrouwen aan te spreken, midden op het drukke Rembrandtplein. Sommige van hen worden stiller. ‘Wel een beetje nerveus’ licht Vlasic toe.
Ter voorbereiding gebruikt de groep een oefening waarbij één persoon een ander een willekeurig woord geeft, zoals “steen”, en de ontvanger moet dan gedurende een minuut gepassioneerd over dat woord praten. ‘Op deze manier komen mensen in hun creatieve energie, wat ervoor zorgt dat de eerste ontmoeting een stuk speelser wordt, in plaats van een interview waarin saaie vragen op de vrouw worden afgevuurd,’ legt De Wit uit.
Vlasic loopt na tien minuten zelfverzekerd op een vrouw af, met de drukte van het Rembrandplein en een beetje regen om hem heen. Je ziet een korte verbaasde reactie op haar gezicht, hij beweegt druk met zijn handen. Hij komt na 5 minuten teruglopen. Hij heeft een jammerende blik op zijn gezicht. ‘Ze vond het een leuk gesprek, maar was helaas niet geinteresseerd.’
De rest van de groep spreekt hem moed in. ‘Hoort erbij’, zeggen ze. Een andere man, die anoniem wilde blijven, had iets meer moeite met het aanspreken van vrouwen. ‘Maar dat is goed gekomen’ antwoordt Joey een dag later met een trotste stem. ‘Toen we de club ingingen, zag ik hem bij de kluisjes met twee vrouwen spreken. Ik weet niet of dat iets is geworden. Het belangrijkste is dat we als mensen samen groeien.’
