Een aangekondigd protest van actiegroep Intifada Amsterdam blokkeert woensdagmiddag tijdens de spits de Staalmeestersbrug. ‘Hoop dat mensen stilstaan bij wat er gebeurt in Gaza en de Nederlandse medeplichtigheid daaraan.’
Zelfgebakken koekjes, Bob Marley uit de speakers en wat stoeltjes uit de woonkamer: op de Staalmeestersbrug lijkt het op woensdagmiddag nog niet direct op een protest. Maar om 16:00 uur, de aangekondigde tijd, worden dan toch de kartonnen borden bespoten en opgehangen. Erop valt te lezen: ‘Nederland medeplichtig’ en ‘Cease fire now’.
De demonstratie die woensdag plaatsvindt is onder andere georganiseerd door Rots Brouwer van actiegroep Intifada Amsterdam (I.A.). Met de demonstratie roept de groep uit tot ‘onmiddelijke heroverweging van het Nederlandse beleid ten aanzien van de betrokkenheid tot de genocide in Gaza.’ I.A. wil dat Nederland stopt met het leveren van F-35 vliegtuigonderdelen aan het Israëlische leger en ‘het recht van de Palestijnse bevolking op eigen land erkent’.
Met de blokkade van de brug, hoopt Brouwer dat mensen letterlijk ‘stilstaan bij wat er gebeurt in Gaza en de Nederlandse medeplichtigheid daaraan’. ‘Met de onderdelen die Nederland levert worden kinderen gebombardeerd, daar wil ik mensen mee wakker schudden.’
Blokkade
‘Zo kan er niemand door!’ roept een mevrouw op de fiets. ‘Dat is de bedoeling,’ antwoordt een jongen: ‘Het is een blokkade.’ Ruben Vis (59), secretaris van het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap, is naar de demonstratie komen kijken. ‘Dit is toch echt belachelijk, je kunt demonstreren, maar de boel blokkeren kan echt niet.’
Het doet hem pijn dat er op deze manier wordt gedemonstreerd. ‘Mijn familie woont al sinds 1600 in deze wijk. De brug afsluiten: dat hebben we eerder gezien! Als de politie niet ingrijpt, gaan we het zelf afbreken.’
Een voorbij fietsende man roept naar de groep: ‘In een joodse buurt jongens, dat kan écht niet.’ Maar volgens Brouwer is dat juist een reden om stil te staan bij wat er in Gaza gebeurt. ‘Juist met deze geschiedenis: zoveel mensen zijn vanaf deze plek gedeporteerd, we moeten daar elke dag bij stilstaan. We moeten het inzetten voor de gebeurtenissen van nu.’
‘Common ground’
Mede-demonstrant Bruisje (29) valt Brouwer bij. ‘Er wordt zo weinig common ground gezocht. Dat ik hier voor Gaza sta, betekent niet dat ik tegen joden of het Israelische volk ben.’ Volgens hen is het niet ‘zo zwart-wit’. ‘Ik ben tegen doden en kinderen bombarderen. Dat vindt iedereen toch verschrikkelijk?’
De demonstrerende groep begint met scanderen: ‘Free palestina, antifada!’ ‘Hey hey ho ho, the occupation has to go.’ ‘Israël bombardeert, Nederland financiert.’ En ook: ‘From the river to the sea, Palestina Will be free.’ De laatste zin wordt vooral door één jongen uitdagend naar de overkant geroepen.
Aan de overkant van de straat staat Jair (27) met een vriend. Ze kijken de jongen indringend aan. Ze wisten van de demonstratie af en houden ‘de boel in de gaten’. De leuzen maken Jaïr boos. ‘Ze weten niet waar ze het over hebben: genocide..’ Hij is joods en ook zijn familie komt uit deze buurt. ‘Hier zijn zoveel mensen weggehaald, mijn hele familie is vergast. Belachelijk dat je dit doet en al helemaal hier.’
Het protest blijft rustig, maar ook met slechts vijfentwintig demonstranten en evenveel toeschouwers is de gevoeligheid van de kwestie merkbaar. Toevallige omstanders botsen in mening en gaan de discussie aan. ‘Zoveel joden vermoord, idioot dit,’ roept een man naar de demonstranten. Een andere vrouw roept naar de demonstranten: ‘Mijn hart is met jullie’.
| Een deel van de geïnterviewden wilde vanwege de gevoelige kwestie niet met achternaam in het artikel verschijnen. Voor de volledigheid van de reportage zijn zij toch opgevoerd. |