Ahmed (22) woont sinds november in het eerste LHBTIQ+-huis van organisatie HVO- Querido in Amsterdam. Het is een vorm van begeleid wonen waarbij hij met twee andere LHBTIQ+’ers samenwoont. ‘Ik zou me niet veilig voelen in een huis met alleen heteromannen.’
Met een gevoerde winterjas over zich heen gedrapeerd zit Ahmed in de hoek van de bruinleren bank. In het midden van het kantoor van HVO-Querido in Amsterdam-Zuidoost staat een grote, houten eetkamertafel omringd door twaalf stoelen en op het aanrecht dat een hele muur in beslag neemt staan een koffiezetapparaat en een aantal glazen. ‘Ik ben een open boek, je mag me alles vragen,’ lacht Ahmed.
Psychische problemen
Ahmed (22) is het middelste kind van uitgehuwelijkte ouders die in de jaren negentig zijn gevlucht voor de oorlog in Eritrea. Zijn zus is vijf jaar ouder, praktiserend moslima, getrouwd en heeft een kind. Ahmed en zijn broertje hebben beide psychische problemen die waarschijnlijk zijn veroorzaakt door de onstabiele thuissituatie die hij tweeëntwintig jaar lang kende. Hij is opgegroeid in een conservatief, islamitisch gezin waar homoseksualiteit niet werd getolereerd. Als hij afweek van de norm, werd hij thuis geslagen. Toch heeft hij zijn persoonlijkheid nooit verborgen gehouden: in zijn jeugd speelde hij met meisjes, hield hij van Winx-club en luisterde hij naar K3. Ook heeft hij altijd een veel hogere stem gehad dan leeftijdsgenoten. ‘Ik klonk als een vrouw en dat doe ik nog steeds.’ Van zijn ouders mocht hij het nooit omarmen, nooit met ‘vrouwendingen’ bezig zijn. Het werd altijd ontmoedigd.
De psychische problemen waar Ahmed mee kampt bestaan onder andere uit angstklachten, stemmingswisselingen, eetproblemen en genderdysforie – het hebben van een gevoel van onvrede met het geslacht waarmee je bent geboren en opgegroeid. ‘Al die dingen maken het voor mij lastig om te functioneren. Zo woog ik op mijn zwaarste punt 189,6 kg.’ Afgelopen november besefte hij dat hij zich thuis niet kon ontwikkelen. Hij trok bij zijn huisarts aan de bel en kwam bij HVO-Querido terecht. ‘Onze organisatie kan helpen met het regelen van dagbesteding of zorg die een cliënt nodig heeft. Waar nodig kunnen we begeleiden bij het vinden van een woonplek,’ vult Leontien Kuip, communicatieadviseur, aan wanneer Ahmed vertelt over de zorg die hij krijgt.
LHBTIQ+-huis
Het huis waar Ahmed in november 2022 terechtkon is een van de eerste LHBTIQ+- opvanghuizen van HVO-Querido. ‘Stel je voor dat ik, als homoman die in transitie wil gaan, in een huis word gestopt met alleen heteromannen. Kijk, ik heb niets tegen ze, maar ik zou me er niet veilig voelen,’ legt Ahmed uit. Teammanager Saskia (51) knikt hevig met haar hoofd: ‘Dat is de reden dat we hiermee zijn begonnen. Als HVO-Querido in Zuidoost hadden we een voorsprong op de rest van Amsterdam, omdat een van onze huizen leegstond. Al snel is Ahmed daar komen wonen.’
Ahmed woont samen met twee andere LHBTIQ+’ers. Contact heeft hij niet veel met hen en ook zijn begeleidster ziet hij maar af en toe. Toch is Ahmed blij met de zorg die hij krijgt. ‘Ik zie om de week een psycholoog, wacht op een behandeling bij de Viersprong -een specialistische GGZ-instelling voor jongeren met psychische klachten– en ik sta op de wachtlijst voor een maagverkleining. Daarnaast word ik begeleid in het proces om eventueel in transitie te gaan en doe ik aan dagbesteding in het centrum van Amsterdam.’ Wel is hij van mening dat het altijd beter kan. ‘Ik heb heel veel geluk gehad met het vinden van een woning, maar er zijn nog zoveel andere LHBTIQ+’ers die deze hulp zouden kunnen gebruiken.’
Met de hulp die Ahmed krijgt werkt hij toe naar stabiliteit, onafhankelijkheid en zelfvertrouwen. Hij hoopt zo snel mogelijk weer stevig in zijn schoenen te kunnen staan. ‘Gelukkig kan ik in mijn woning alles op z’n tijd doen. Ik heb nu de vrijheid om pruiken te kopen en met make-up te oefenen. Dat is iets dat ik thuis echt niet had durven dromen.’