Een Oekraïense vader, moeder en dochter (9) gaven woensdagavond een benefietconcert ten bate van musici in Oekraïne. Deze concerten zijn voor de vader een manier om bij zijn vrouw en dochter te zijn, want alleen bij uitzondering mogen mannen Oekraïne tijdelijk verlaten.
‘Ik ben altijd nerveus als ik na mijn dochter moet spelen.’ Een gelaten grapje van Hennadii Beziazychnyi, die met het bladmuziek in zijn hand houvast zoekt bij de vleugel. Kort daarvoor speelde zijn negenjarige dochter Yulianna moeiteloos meerdere stukken uit haar hoofd, onder andere van Chopin. De vrouw van Beziazychnyi, eveneens pianist, legt aan het 64-koppige publiek uit waarom het een bijzondere avond is: haar man speelt hier met goedkeuring van het Oekraïense ministerie van Cultuur.
De woensdagavond in Splendor, een klein muziekgebouw achter Waterlooplein, staat in het teken van een benefietconcert voor Oekraïense muzikanten. Alle opbrengsten gaan naar musici binnen en buiten Oekraïne die door de donaties hun werk kunnen voortzetten. Na het uitbreken van de oorlog kwam moeder Nataliia Abdulina met hun dochter Yuliana via Hongarije in Den Haag terecht. Haar man zag ze de afgelopen tien maanden niet. Ze benadrukt de moeite die voor deze reünie is gedaan. ‘Er zijn veel instanties gepasseerd om hem hier te krijgen. Het formulier zat onder de officiële stempels.’
Uitzondering
In de pauze van het optreden, vlak voordat Abdulina met haar man op de vleugel gaat spelen, vertelt ze waarom haar man naar Nederland mocht komen. ‘Mannen mogen Oekraïne eigenlijk niet verlaten. Er wordt soms een uitzondering gemaakt voor muzikanten, sporters en mensen die op andere manieren cultuur promoten. Hierdoor kunnen ze ons land vertegenwoordigen op het wereldtoneel.’ Eind december kwam Beziazychnyi aan, op 15 februari moet hij weer huiswaarts. In die periode speelt hij ongeveer tien concerten. Bovendien is het gezin helemaal niet compleet: hun 18-jarige dochter Svetlana zit in Budapest waar ze ook een muziekopleiding volgt.
De familie kon spelen in Amsterdam via Nicholas Schwartz, een Amerikaanse muzikant van het Concertgebouw Orkest. Zijn schoonouders zijn Oekraïense muziekleraren die onlangs een klassieke muziek academie openende in Den Haag waar Yulianna les krijgt. Schwartz vertelt dat Yulianna niet het enige muziektalent is dat haar vader maanden moet missen.
Dat is liefde
Schwartz vertelt over een ander familie waarvan de elfjarige zoon en de moeder boven de academie wonen. De vader mag soms drie weken naar Nederland, onder het voorbehoud dat hij op de terugweg zijn auto volstopt met benodigdheden voor Oekraïne. ‘Dat gemis van die families, dat zie je vanavond terug in de emotie waarmee ze spelen.’ Beziazychnyi beaamt dat het pianospelen met zijn vrouw op dezelfde vleugel hem ontroerde: ‘That is love.’
Op het eind van de avond kondigt Abdulina een slotstuk aan dat elke Nederlander bekend in de oren moet klinken. Yulianna neemt rechts van de vleugel plaats, haar vader links met zijn handen op de lage noten. Als hun vingers beginnen te spelen vult de ruimte zich de melodie van ‘Wij houden van Oranje’. Abdulina: ‘Om onze dankbaarheid te uiten aan Nederland.’