Drie jonge Amsterdamse ondernemers vertellen over hun ambitie om bij te dragen aan het verkleinen van de groeiende textielberg door kledingstukken een langere levensduur te geven.
Voor de mode- en textielindustrie is er qua duurzaamheid nog een lange weg te gaan. Zo hoopt de Nederlandse textielbranche dat alle kleding in 2030 uit gerecycled of duurzaam materiaal bestaat, en dat er in 2050 geen textielafval meer is.
Op dit moment wordt er slechts 1 procent van de 135 miljoen kilo textiel die we jaarlijks in kledingbakken doneren, gerecycled. De rest belandt op grote textielbergen of verdwijnt de afvaloven in. Door stoffen te recyclen of te hergebruiken, hopen deze Amsterdamse ondernemers overconsumptie tegen te gaan.
Zelfgemaakte borduursels van Custom by Febe
‘Vroeger knipte en beschilderde ik mijn spijkerbroeken, totdat ik geen normale broek meer overhad,’ zegt Febe Tamse (19). ‘Misschien moet ik het maar eens voor anderen gaan doen, dacht ik toen.’ Tamse woont in Amsterdam-Oost en studeert Biologie aan de UvA. Daarnaast runt ze haar eigen duurzame kledingbedrijf Custom by Febe, waarbij ze gedragen sweaters een tweede leven inblaast met zelfgemaakte borduursels. Ze verkoopt haar items via Instagram en op kledingmarkten.
‘Voornamelijk grote truien met een gek kleurtje van Nike of Adidas zijn populair.’ Tamse koopt de kledingstukken in via Vinted – een online tweedehands kledingplatform – of klanten leveren hun eigen kledingstukken bij haar in. Een trui verkoopt ze tussen de 60 en 90 euro. ‘Dat ligt aan de inkoopprijs en aan de tijd die ik stop in borduren,’ zegt Febe. ‘Ik kan tot wel vier of vijf uur bezig zijn met een ontwerp.’
Custom by Febe is haar creatieve uitlaatklep. ‘En het bijdragen aan de langere levensduur van kleding creëert een mooi bijeffect.’
Tweedehands kledingbox van Flip de Drip
Yuna Verwiel (30) en Jackie van Gemert (26) ontmoetten elkaar tijdens hun reis door Nicaragua, twee jaar geleden. ‘Jackie had dit idee al een tijdje in haar hoofd en vroeg mij om mee te doen,’ zegt Verwiel. ‘Kleding ruilen is een goed concept om te voorkomen dat mensen uitgekeken raken op hun kleding, anders belandt het toch vaak ergens achterin de kast.’
Het duo is eigenaar van Flip de Drip, een kledinghuursysteem waarbij klanten een abonnement afsluiten voor een maandelijks wisselende kledingbox, gevuld met zeven items. Voor een box, inclusief stylingtips en wasinstructies, betaal je 40 euro per maand plus 5 euro inschrijfkosten wanneer je het abonnement afsluit.
Verwiel beschrijft de inhoud van de boxen als genderneutraal, oversized en stoer. ‘Maar misschien gaan we nog uitbreiden naar een wat meer basic stijl, zodat we een bredere doelgroep kunnen bereiken.’ Nu focussen ze zich vooral op kinderen en volwassenen tussen de 25 en 35 jaar.
‘In Nicaragua hebben we veel tweedehands kleding gekocht en meegenomen naar Nederland,’ zegt Verwiel. ‘In Amsterdam gaan we vooral langs bij kringloopwinkels of krijgen we kleding van bekenden.’
LOGOCOMO’s vrolijke broekpakken van reststoffen
In broedplaats Lola Luid in Nieuw-West zit LOGOCOMO, het duurzame kledingbedrijf van Romy van Eijk (34). Van Eijk is elf jaar geleden afgestudeerd als modevormgever en begon met het maken van kostuumkleding voor optredens. ‘Maar door corona vielen veel opdrachten weg,’ zegt van Eijk. ‘Daar ben ik uiteindelijk wel dankbaar voor, omdat ik de tijd kreeg om na te denken over wat ik écht belangrijk vind: betere materialen gebruiken en bijdragen aan de circulariteit van kleding.’
Voor haar kleurrijke broekpakken gebruikt ze reststoffen en kledingstukken die ze op rommelmarkten en via Marktplaats bij elkaar verzamelt. ‘Elk pak is uniek omdat de stoffen elke keer anders zijn.’ Een pak kost rond de 245 euro. Op haar website schrijft ze onder elk kledingstuk waar dat geld naar uitgaat. ‘Transparantie is belangrijk,’ vindt Romy. ‘Maar ik hoop in de toekomst ook betaalbare opties aan mensen met een kleinere portemonnee te kunnen bieden.’
Volgens van Eijk is het is de taak van kleine ondernemers om grotere kledingbedrijven erop te wijzen hoe belangrijk de verduurzaming van kledingproductie is. ‘Vaak werkt recyclen goed voor het imago van een groot merk, omdat dat nu een beetje de trend is. Maar je weet niet wat er daar achter de schermen allemaal plaatsvindt.’
