| Wat zijn dromen die Amsterdammers bezighouden? In de rubriek Amsterdamse Dromen gaan de redacteuren van NAP Nieuws op zoek naar dromen die leven in de stad. Van Olympisch goud, spannende fantasieën tot de ergste nachtmerries: elke dag komt een nieuwe droom voorbij. Vandaag: Sebas ten Broeke, Amsterdammer met een remslaapgedragsstoornis. |
Sebas ten Broeke (22) wil later bij Defensie. Of zijn droom werkelijkheid wordt, ligt aan de ontwikkeling van zijn remslaapgedragsstoornis; een slaapprobleem waarbij de hersenen ’s nachts hyperactief zijn. ‘Mijn hulphond is mijn verzekeringspolis voor later.’
Sebas (22) parkeert zijn Check-scooter voor café IJsland in Amsterdam-Zuid. Zonder hond aan zijn zij loopt hij naar binnen, neemt plaats bij het raam en bestelt een zwarte koffie. Sebas heeft sinds zijn jeugd last van slaapproblemen. ‘Toen ik jong was, ging slapen gepaard met wandelen, later liep ik wel eens de trap af en stond ik beneden te schreeuwen.’
Omslagpunt
Vanaf de puberteit werden de klachten erger. ‘Op mijn zestiende sprong ik slapend uit mijn slaapkamerraam op de derde verdieping. Dat was voor mijn ouders een omslagpunt.’ Hoewel het goed af liep en Sebas terecht kwam op de reling van het balkon schuin onder zijn kamer, zat de schrik er vanaf dat moment goed in. Zijn ouders namen hem mee naar het ziekenhuis. ‘Ik heb een periode aan zware slaapmedicijnen gezeten, maar die zorgden ervoor dat ik concentratieproblemen kreeg en overdag heel moe was. Ze maakten eigenlijk van een 12-uursprobleem, een 24-uursprobleem.’
‘Een collega van mijn moeder, neuroloog, kwam met het idee dat een hulphond misschien de oplossing zou kunnen zijn,’ vertelt Sebas. In het voorjaar van 2020 begon de zoektocht naar een geschikte pup, maar het vinden van de perfecte match bleek lastiger dan gedacht. ‘Veel organisaties waren van mening dat mijn problemen me niet genoeg belemmeren in het dagelijks leven. Natuurlijk staan mijn problemen in contrast met die van mensen met PTSS of epileptische aanvallen. Zij hebben die hond écht nodig om te kunnen leven.’ Uiteindelijk vonden ze een organisatie die hulphonden traint op commando’s die zijn afgestemd op de behoeften van hun baasje. ‘We hebben de pup, Ali, zelf gekocht en nu heeft hij een personal trainer’ lacht Sebas terwijl hij even voor zich uit staart.
Commando’s
Door de hond vanaf het begin ’s avonds in zijn bed te leggen, slaapt Sebas rustiger en droomt hij minder vaak. ‘Als ik toch begin te woelen of te praten, want dat zijn de eerste verschijnselen, heeft Ali een heel stappenplan dat we hem aanleren.’ Bij mompelen leert de hond op zijn baas te gaan liggen om hem meer zogenaamde ‘onderdruk’ te laten voelen dan wanneer hij alleen naast hem ligt. ‘Die onderdruk helpt mij om gelijk minder te dromen.’ Stap twee is het geven van ‘kusjes’ om Sebas wakker te maken. Op het moment dat hij in zijn slaap uit bed stapt, leert de hond de weg te blokkeren. Het laatste redmiddel is de ‘noodknop’ die een bericht stuurt naar de ouders of huisgenoten van Sebas wanneer Ali erop klikt. ‘Het is een aantal keren gebeurd dat Ali me wakker likte, maar verder in het stappenplan zijn we gelukkig nog nooit gekomen.’
Defensie
Al toen hij heel klein was, wilde Sebas bij Defensie, maar zijn slaapstoornis maakt het volbrengen van zijn droom lastig. ‘Mensen bij defensie hebben geen applaus nodig voor hun prestaties. Dat vind ik zo gaaf. Zij leven in de schaduw en doen iets waar ze weinig of niets voor terugkrijgen.’ Hoe zijn slaapproblemen zich gaan ontwikkelen, is nog onduidelijk, maar het trainen van Ali geeft Sebas in ieder geval meer zekerheid over de toekomst. ‘Militairen hebben soms ook hulphonden, omdat ze PTSS hebben overgehouden aan hun missies. In feite is Ali dus mijn verzekeringspolis voor later,’ lacht hij. Ali is nog niet volledig getraind, maar hij is op dit moment ook niet elke nacht nodig. Toch vindt Sebas het belangrijk om het trainingsprogramma helemaal af te maken. ‘Je weet nooit wat er later gebeurt. Het kan zomaar zo zijn dat ik een terugval krijg of inderdaad bij defensie terecht kom. Als ik Ali dan weer nodig heb, is hij al helemaal getraind en weet hij precies wat hij moet doen.’