AMSTERDAMSE DROMEN | Het Syndroom van Amsterdam

Wat zijn dromen die Amsterdammers bezighouden? In de rubriek Amsterdamse Dromen gaan de redacteuren van NAP Nieuws op zoek naar dromen die leven in de stad. Van Olympisch goud, spannende fantasieën tot de ergste nachtmerries: elke dag komt een nieuwe droom voorbij. Deze keer: Het Syndroom van Amsterdam.

Eerst begreep hij er niets van. Professor Hiroaki Ōta, een Japanse psychiater in het Parijs van de jaren ’80, kreeg landgenoten in het ziekenhuis met verontrustende ziektesymptomen: angst, versnelde hartslag en zelfs hallucinaties. Na onderzoek kwam hij tot een verbijsterende conclusie. Het contrast tussen de gedroomde cité de l’amour en de werkelijke miljoenenstad vol ratten maakte deze Japanse toeristen letterlijk ziek. Het Syndroom van Parijs was geboren.

Voor de toeristen hier zal het Syndroom van Parijs er niet zijn. Bezoekers lijken niet alleen te weten waar ze voor komen, ze krijgen het ook. Britse bachelorparty’s marcheren langs hoerenhuizen en bezorgen coffeeshops lange rijen. Ze willen wiet en sekswerkers, ze krijgen wiet en sekswerkers. Hier geen Parijspraktijken. De toerist krijgt waar die van droomt.

De ‘echte’ Amsterdammer

Toch is er in Amsterdam weldegelijk een vervreemdingssyndroom. Maar dan niet voor de toeristen, maar juist de geboren stadsbewoners. De ‘echte’ Amsterdammers zijn door de jaren heen steeds verder de stad uitgedreven. Wie het oude accent wil horen moet het vooral zoeken  in de buitenwijken of plaatsen als Landsmeer, Almere en Diemen.

De laatste jaren wordt steeds meer gevraagd van wie de stad eigenlijk is. In 2021 verbleven bijna 3 miljoen toeristen in Amsterdam (in 2019, het laatste jaar voor corona, waren dit er nog meer dan 10 miljoen). Het Centrum wordt al jaren geteisterd door drugs- en feesttoerisme, met het poortjesvoorstel voor het Wallengebied als dieptepunt.

Import

Naast de buitenlandse gasten zijn er nog de bewoners die niet geboren en getogen zijn in de hoofdstad. Het woord import-Amsterdammer wordt als een geuzennaam gedragen door iedereen die van heinde en verre hier is komen wonen. Zodra ze binnen de Ring kunnen wonen, wordt het al gauw ‘hun’ stad.

Het Centrum is de Amsterdammer verloren aan de toerist, de omringende wijken zijn ingelijfd door de yuppen. Toeristen dromen van het Museumplein of de Wallen, yuppen van de Jordaan en De Pijp. En de Amsterdammer? Die lijdt al jaren aan het Syndroom van Amsterdam. Die droomt waarschijnlijk nog van de stad zoals die wordt bezongen door Hazes, maar treft bij elk bezoek enkel Argentijnse steakhouses en dure koffietenten.