Vandaag mogen bij de thuiswedstrijd van Ajax tegen Heracles Almelo voor het eerst sinds half november weer supporters op de tribune. Een derde van de Johan Cruijff ArenA mag vol. Vier Ajaxsupporters vertellen over het gemis van de afgelopen maanden en de vreugde van eindelijk weer publiek op de tribune.
Jadzia Vrij (23)
Kijkt elke wedstrijd sinds 2016
‘Mijn moeder zette altijd het wereldkampioenschap aan op de televisie thuis, maar toen ik verkering kreeg met mijn huidige vriendje op mijn zestiende ontdekte ik Ajax. Hij is een heel grote fan, al sinds zijn geboorte. Hij legde alles over de sport aan me uit en trok me helemaal mee in zijn enthousiasme. Ik werd verliefd op hoe Ajax voetbalt. Het fan zijn ging sneller dan ik had verwacht en toen ze 2019 kampioen werden liet ik AFCA op mijn enkel tatoeëren.
Ik hou wel van een beetje reuring en tegen bepaalde clubs moet je echt publiek hebben. De afgelopen tijd leek het soms wel een oefenpotje waar we naar keken. Als er dan wordt gescoord dan hoor je het niet eens echt. Het komt helemaal niet de woonkamer binnen. Ik ben wel eens in slaap gevallen. Dus ik kijk heel erg uit naar eindelijk weer supporters in de ArenA. Je hebt gewoon echt supporters nodig, ook thuis op de bank.’
| Coronamaatregelen De nieuwe coronamaatregelen die de overheid 25 januari afgekondigde, maken het weer mogelijk beperkt publiek toe te laten bij de wedstrijden. Ajax laat op de website weten erg teleurgesteld te zijn dat slechts een derde bezetting van het stadion is toegestaan. Ook blijft een negatief testresultaat, vaccinatie- of herstelbewijs verplicht om toegang te krijgen tot de wedstrijden in de Johan Cruijff ArenA. |
Susan Elman (18)
Ging vanaf haar zevende met zoveel mogelijk Ajaxspelers op de foto
‘Tijdens de vorige lockdowns konden mijn vader en ik niet naar de ArenA, dat was erg jammer. Één keer werden we ingeloot, maar toen mocht er op het laatste moment toch geen publiek bij zijn. Nu zijn we eindelijk ingeloot. Ik hoopte het heel erg, maar er is meer dan alleen naar het stadion. Anders kijk je het op tv met vrienden of hier in de kantine. Maar in het stadion is het wel echt een feestje.
Ik voetbal nu zeven jaar bij SC Buitenveldert, maar Ajaxfan ben ik al veel langer. Op mijn zevende ging ik voor het eerst naar de ArenA met mijn vader. Toen speelde Ajax tegen Twente. Later dat seizoen werd Twente kampioen. Omdat mijn vader voor Ajaxtv werkt, mocht ik als klein meisje bij de interviews staan en met de spelers op de foto. Met onder anderen Klaassen, Schöne, Dolberg, en Ziyech.
Heracles is altijd leuk thuis. Als ze uit tegen ze moeten spelen, maken ze er altijd een potje van. Maar thuis is het altijd vijf, zes, zeven tegen nul. Ik kijk nu al uit naar de mooie goals en mooie acties.’
Pien (32) en Moos Hulsebosch (27)
Broer en zus hebben sinds 2008 een seizoenkaart
Moos: ‘Wat ik het meest gemist heb aan naar het stadion gaan is de sfeer. Met mensen kijken die daar staan met dezelfde passie, hoop en plezier. Je staat daar met mensen die super verschillend zijn en met wie je niet per se een connectie hebt als je over straat loopt. Maar daar ben je één. Echt een gemeenschapsgevoel.’ Pien: ‘Dat je met z’n allen achter een team staat. En het voelt intussen ook wel als thuis komen. Je ziet bekenden, dat is heel gezellig.’
Pien: ‘Zondag gaan we eindelijk weer. En we gaan met de roltrap omhoog want dat brengt geluk. Ik doe ook geen Ajaxshirt aan, nooit, want dat brengt ongeluk, behalve mijn Ajaxsokken. Die heb ik altijd aan.’
Moos: ‘Ik was vijf toen ik voor het eerst het stadion inliep. Echt een klein ventje was ik. Ik weet het nog goed omdat ik zo onder de indruk was van zo’n gigantisch betonnen stadion. Ik was met mijn vader en zijn collega’s, en we wonnen met 4-2. Dus er vielen ook nog eens heel veel doelpunten. Nourdin Boukhari scoorde er een paar. Voor Sinterklaas daarop kreeg ik een shirt met zijn naam. Toen was ik fan.’
Pien: ‘In de jaren daarna gingen we vaak samen naar de wedstrijd. Maar tijdens de lockdown hebben we thuis gekeken, niet bij vrienden of in het café. We moeten ons echt goed kunnen focussen op de wedstrijd. Ik wil alles kunnen horen en zien.’ Moos: ‘En vooral niet mensen erbij hebben die niet opletten of nog heel vrolijk kunnen doen als we verliezen.’