Ondanks de coronacrisis krijgen zestien studenten van het ROC van Amsterdam iedere woensdag de kans om praktijkervaring op te doen in een restaurant. Met zulke initiatieven moet het stagetekort waarmee het mbo kampt worden bestreden.
‘Effe opletten, heren. En leg alsjeblieft een theedoek onder je snijplank. De messen zijn geslepen — als die snijplank wegglijdt, dan ben je de sjaak.’ Kookdocent Roald Moen verheft zijn stem om de aandacht van zijn studenten te trekken. Die zijn druk met het snijden van aardappelen, ‘in gelijke stukken, anders garen ze niet gelijk’, wortels, ‘in halve maantjes’, en uien, ‘in ringetjes, pas op je vingers’ — maar zeker ook met elkaar. Er staat hutspot op het menu.
Zes studenten van de entreeopleiding van het ROC van Amsterdam, bedoeld voor jongeren zonder middelbareschooldiploma, zijn bijeengekomen in de roestvrijstalen keuken van café restaurant WestergasTerras. Daar krijgen zestien jongeren, verdeeld over een ochtend- en een middagdienst, sinds vorige week iedere woensdag de kans om onder begeleiding van Moen, chef-kok Stèfan Meijer en sous-chef Virgilio Williams praktijkervaring op te doen. Het is het resultaat van een samenwerking tussen het ROC van Amsterdam, het WestergasTerras en Samenwerkingsorganisatie Beroepsonderwijs Bedrijfsleven (SBB).
Stagetekort
Met dit type initiatieven moet het enorme tekort aan stageplekken voor het mbo worden tegengegaan, die vooral zijn ontstaan in sectoren die door de coronacrisis plat kwamen te liggen. Landelijk zijn dat er zo’n twintigduizend. Volgens cijfers van de SBB zaten in de regio Amsterdam in december nog 4.727 mbo’ers zonder stage, al springt het bedrijfsleven steeds meer bij. Zo kampte de sector Horeca, Bakkerij & Facilitair van het ROC van Amsterdam medio november nog met een tekort van grofweg negenhonderd stageplekken, nu is dat tekort door samenwerkingen met het NH hotel Amsterdam Zuid (750 plekken), de Harbour Club in Oost (65 plekken) en het WestergasTerras (16 plekken) flink geslonken.
Financieel wordt geen van de betrokken partijen er beter van: alleen de gemaakte kosten worden gedekt. Het geld komt van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, dat in mei vorig jaar zo’n 500 miljoen uittrok om lange onderwijsachterstanden te voorkomen.
Roald Moen
Goed nieuws, dus, voor studenten als Mohamed Ouahabi, die als enige van de studenten ook daadwerkelijk kok wil worden. Vijf jaar geleden emigreerde Mohamed — vriendelijke ogen onder een witte koksmuts — vanuit Marokko naar Nederland, waar zijn vader al jarenlang woonde. ‘Voor een betere toekomst’, zegt hij daarover. Over gebrek aan praktijkervaring hoeft Mohamed, in tegenstelling tot zijn medestudenten, niet in te zitten: naast zijn driedaagse mbo-opleiding werkt hij drie dagen in een fastfoodrestaurant. Maar de online lessen die docent Moen verzorgde, waren voor hem lastig te volgen. Hoewel hij vloeiend Engels, Arabisch en Frans, en zelfs een beetje Spaans spreekt, gaan de Nederlandse lessen gaan soms nog iets te snel. ‘Daarom heb ik liever fysiek onderwijs. Dan zie ik iemand het voordoen, daar leer ik meer van.’
Smeuïg
Mohamed en zijn medestudenten hebben de aardappelen inmiddels gaar gekookt en tot puree gestampt. ‘Daar kunnen ze al hun frustraties op loslaten. Liever dat, dan dat ze vanavond de straat opgaan’, zegt Moen met een knipoog. Hij laat zien hoe de aardappelpuree smeuïg wordt: zet een pannetje met melk op het vuur, smelt daar wat boter in en mix het geheel scheutje voor scheutje met de puree. Vervolgens hoeven alleen de wortels en uien er nog bij, en is de hutspot klaar om in plastic bakjes te doen. Moen: ‘Ze mogen het eten dat ze gekookt hebben ook mee naar huis nemen. Vaak doen ze dat alleen als het goed gelukt is, anders willen ze het niet aan hun ouders laten zien. Het eten dat niet door de studenten wordt meegenomen, wordt gedoneerd aan goede doelen in de stad.’
Aan het einde van de ochtend, als het roestvrije staal weer blinkt als voorheen en de studenten hun reflectieverslagen schrijven, zijn er van de circa 30 bakjes hutspot nog geen tien over voor het goede doel — een teken van tevredenheid. Mohamed heeft er drie naast zich staan. Glunderend: ‘This is my accomplishment’.