AMSTERDAM – In de rubriek Verloren Amsterdam zoomen we dagelijks in op stukjes Amsterdam die dreigen te verdwijnen of inmiddels tot de historie behoren. Vandaag: oud-verpleegsters Carlien Meijs en Elisabeth van Aalderen blikken terug op hun tijd in het Prinsengrachtziekenhuis.
Carlien Meijs werkte in het Prinsengrachtziekenhuis tijdens de laatste jaren dat het ziekenhuis bestond. Ze herinnert zich de goede band die ze had met haar patiënten. “We deden van alles voor ze. We zorgden dat mensen konden eten wat ze wilden, dat ze bezoek konden ontvangen op elk moment van de dag, er werd altijd wel iets speciaal geregeld voor ze.”
In 1857 werd het Prinsengrachtziekenhuis geopend. Naast het verzorgen van zieken werden er ook jonge vrouwen opgeleid tot professionele verpleegsters. Mijn oma, Elisabeth van Aalderen begon in 1950 aan deze opleiding. Alle verpleegsters woonden intern op de Prinsengracht. Het kleinschalige ziekenhuis kwam bekend te staan om haar grote betrokkenheid bij patiënten.
Eind vorige eeuw viel het politieke besluit om het Prinsengrachtziekenhuis te fuseren met het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis (OLVG). Bij beide partijen stuitte dit besluit op weerstand. Het ziekenhuis was toe aan een grote renovatie. Dit was zo kostbaar dat het OLVG uiteindelijk besloot om het Prinsengrachtziekenhuis te verkopen in 2014.
In deze podcast blikken Elisabeth en Carlien terug op hun tijd als verpleegster in het Prinsengrachtziekenhuis, volgens Carlien “de mooiste tijd van haar carrière als verpleegster.”
