AMSTERDAM – In de rubriek Verloren Amsterdam zoomen we dagelijks in op stukjes Amsterdam die dreigen te verdwijnen of inmiddels tot de historie behoren. Vandaag: de Marqt die een Jumbo wordt.
‘Het zat er al een tijdje aan te komen.’ Een handjevol vakkenvullers, caissières en medewerkers van de kaasafdeling hebben zich verzameld in de kantine. ‘Maar nu lijkt het toch echt definitief: we worden een Jumbo.’ Een paar seconden blijft het stil. ‘Jammer’, zegt een vakkenvuller met lange, blonde krulletjes. Hij kijkt naar de grond en zijn stem klinkt bedroefd.
Ik ben een van de mensen die in de kantine aanwezig is terwijl onze winkelmanager deze mededeling doet. Bijna drie jaar werk ik al als medewerker op de visafdeling van een Marqt-filiaal in het centrum. Vorig jaar werd Marqt verkocht aan Udea, het moederbedrijf dat onder andere eigenaar is van Ekoplaza. Een van de voorwaarden van deze verkoop was dat Marqt nog vijf winkels moest afstoten aan Jumbo. Tot mijn spijt is mijn filiaal een van de ongelukkigen.
Absurd goedkoop
Vanwaar die spijt? Ik heb een 0-uren contract en werk de laatste maanden nauwelijks meer door een drukke studie. Daarbij hebben alle werknemers uit de winkel baangarantie en zou ik verder kunnen bij de Jumbo. Maar dat wil ik niet. Deze supermarkten zijn niet zomaar in te wisselen.
Allereerst is de belofte van Marqt, wat je verder ook van de winkel vindt, nobel. Het bedrijf streeft een eerlijke prijs na voor iedereen in de productieketen. Vandaar dat men nooit een halve kilo kipfilet voor zeven euro bij de Marqt zou kunnen krijgen. De gelikte koopman die mij aan het begin van mijn Marqt-carrière een training gaf, benadrukte meerdere keren ‘dat écht eten nu eenmaal geld kost’. Een uitspraak die me toentertijd jeuk bezorgde, maar het herhalen waard is. Veel van de producten uit een gemiddelde supermarkt zijn absurd goedkoop. Denk aan blikjes tomatenpuree van achttien cent of varkenssaucijzen van nog geen twee euro. Dat soort prijzen verstoren ons beeld van wat voedsel waard is en dragen bij aan verspilling.
Visvrouw
Maar het is niet alleen de visie van Marqt die maakt dat ik het jammer vind dat de winkel weggaat. Pas nu de plek op het punt staat te verdwijnen, besef ik dat het de afgelopen jaren een van de meest constante factoren in mijn leven is geweest. Tijdens mijn loopbaan als parttime visvrouw verhuisde ik drie keer en stopte ik met roken. Ik leerde nieuwe vrienden kennen en verloor er een paar uit het oog. Ik haalde mijn bachelor en publiceerde mijn eerste journalistieke stuk. En in het weekend maakte ik weer haring schoon.