AMSTERDAM – Vliegende paarden en gespannen ruiters. Afgelopen weekend vond de 61e editie van Jumping Amsterdam plaats in de RAI. NAP Nieuws ging op zondag langs bij de FEI Jumping Wereldbekerwedstrijd, een van de belangrijkste evenementen in de paardensport.
In de aankomsthal van de RAI hangt een doordringende geur die niet gelijk te plaatsen is. Voordat je als bezoeker de arena met paarden kan betreden, kom je langs een hele rij beurskramen. Dure horloges, zadels en glimmende hulzen voor paardenhoeven liggen er uitgestald. Pas als je alle kramen voorbij bent, tref je de bron van de intense lucht aan. Naast het podium van Café Bolle Jan staat een frietkraam. Een handvol mensen staat geduldig te wachten op een vette hap.
Popcorn
Verdeeld over vier dagen trok het concours dit jaar ongeveer 55 duizend bezoekers. De RAI is dan ook goed vol op het moment dat de Wereldbekerwedstrijd Jumping begint. Aan twee kanten van het veld bekijken bezoekers de wedstrijd vanaf een klassieke sporttribune. Veel van hen onder het genot van een grote bak popcorn of een softijsje, alsof ze naar de film zijn. De andere weerszijden van het wedstrijdterrein bieden ruimte aan eettafels met witte kleden die niet zouden misstaan in een chique restaurant. Obers en serveersters lopen er heen en weer om te zorgen dat de glazen gevuld blijven.
Voor mensen van alle kanten van de zaal geldt dat de liefde voor de hippische sport duidelijk merkbaar is. Op het moment dat de Zweed Bryan Balsiger met zijn paard Clouzot de Lassus dwars door een van de hindernissen ramt, slaakt het publiek een meelevende kreet. Het ‘sympathieke’ applaus waar de presentator vervolgens om vraagt, wordt gewillig gegeven. De Amsterdamse RAI juicht de vele Nederlanders die meedoen aan het concours, waaronder Jeroen Dubbeldam, Harrie Smolders en Marc Houtzager, ongegeneerd toe.
Squirt Gun
De Wereldbekerwedstrijd is opgebouwd uit twee rondes. In de eerste ronde leggen veertig deelnemers het parcours af en proberen daarbij zo min mogelijk strafpunten te halen. Of beter gezegd: geen. Alleen zij die alle hindernissen zonder problemen – en dus zonder strafpunten – volbrengen, gaan door naar de volgende ronde. In deze zogenaamde jump-off is het de kunst om zo snel mogelijk de ronde te voltooien. Als jouw paard in deze fase van de wedstrijd een balk omstoot, maak je geen kans meer op de begeerde titel.
Veertig deelnemers voor een eerste ronde klinkt veel, maar het concours vliegt voorbij. Zo goed als de paarden getraind zijn, zo strak zijn de mensen om hen heen georganiseerd. Tussen de springende dieren door dribbelen mannen en vrouwen die de landingsbanen gladstrijken. Waar ze in de rest van Amsterdam dagen kunnen blijven liggen, worden paardenvijgen hier onmiddellijk opgeveegd en afgevoerd.
Slechts op enkele momenten schemert de dierlijke aard door het afgerichte vertoon van de sportpaarden heen. Squirt Gun, het paard van de Amerikaan Andrew Kocher, werkt niet mee met zijn ruiter en trekt nukkig aan de teugels. Met een blik die enkel woede uitstraalt, kijkt het dier naar de tribune. Tijdens de prijsuitreiking wil een van de paarden uit de top vijf maar niet in de rij blijven staan. Telkens als het publiek applaudisseert, schiet het verschrikt naar achteren.
| Stichting Dier&Recht vroeg eerder deze maand in Het Parool aandacht voor het welzijn van paarden in de hippische sporten. Volgens Sarah Pesie, campagnemanager van Stichting Dier&Recht, leidt de paardensport onvermijdelijk tot dierenleed. De KNHS, de Koninklijke Nederlandse Hippische Sportfederatie, liet in een reactie weten verbaasd te zijn over deze ‘opeenstapeling van onwaarheden’ en verzekert dat dierenwelzijn altijd voorop staat. |
Een seconde sneller
Van de veertig deelnemers zijn er negen door naar de jump-off. Vier van hen zijn Nederlanders, de anderen zijn afkomstig uit Duitsland, Engeland en België. Na een spannende competitie is het uiteindelijk Marc Houtzager die het toernooi wint. Hij was een seconde sneller dan de nummer twee, Harrie Smolders.
Niet iedereen is deze zondag overigens speciaal voor de Wereldbekerwedstrijd naar de RAI afgereisd. Nog voor de wedstrijd begon stond een blonde vrouw al bij de garderobe. Naast haar, drie kleine meisjes. Op de vraag of ze nu al naar huis ging, knikte ze bevestigend. ‘We hebben toch al waar we voor gekomen zijn’, zegt ze terwijl ze naar een lichtblauwe rugzak met witte wolken gebaarde. Op de voorkant van het ding prijkte een groot, getekend paardenhoofd.