In de rubriek Allemaal Amsterdam zoomen we dagelijks in op bijzondere mensen en plekken in de stad. Vandaag: de stationspianisten.
AMSTERDAM – Van Vader Jacob tot Beethoven en van de Vlooienmars tot Einaudi. Sinds de NS in september 2014 de stationspiano’s introduceerde worden de stationshallen afwisselend gevuld met oorstrelende, dan wel wat mindere aangename klanken. In Amsterdam staan maar liefst vier piano’s (Centraal, Sloterdijk, Bijlmer ArenA en Amstel), en daar wordt heel wat op gepingeld.
Pieter Griffioen (CENTRAAL STATION) – Speelt: ‘Moonlight Sonata van Beethoven. Alles klopt aan dat stuk. Er zit hier geen enkel stuk in dat ik wrang vind klinken, terwijl ik dat bijvoorbeeld bij Mozart wel heb. Ik houd niet zo van die blije toontjes.’ 
Anke Fransen (CENTRAAL STATION) – Speelt: ‘The Windmills of your Mind. Het is een stuk van Michael Legrand, een Franse componist die recent is overleden. Ik ben pas net met dit stuk begonnen. Eens per week kom ik van Koog aan de Zaan naar het station om te oefenen.’ 
Thor Kuchler (BIJLMER ARENA) – Speelt: ‘Gewoon iets dat ik thuis net heb uitgevonden. Daar heb ik een elektrische piano, maar het klinkt toch altijd beter op een akoestische.’ 
Eduard van der Meer (AMSTEL) – Speelt: ‘Elysium of the Blue Sky. Het komt uit een game en is niet zo’n bekend stuk. Mijn school zit hier dichtbij dus ik ga vaak even langs om het te oefenen.’ 
Anne (SLOTERDIJK) – Speelt: ‘Für Elise. Het is de eerste keer dat ik op zo’n stationspiano speel, maar ik stond nu toch op iemand te wachten. Ik ben eigenlijk dwarsfluitist en nog niet zo goed op de piano, dus ik heb hem maar even zacht gezet.’ 
Matthias Burgers (SLOTERDIJK) – Speelt: ‘Iets dat ik improviseer, want ik ben alle liedjes vergeten. Hoe dit klinkt is hoe ik me voel na een nachtdienst en voor een dagdienst. En ik ben eigenlijk ook een beetje high.’