Hoe ziet modern politiek protest eruit? En op welke manier zijn jongeren politiek actief in Amsterdam? In de reeks Jong en activistisch onderzoeken we het. Deel 1: Benjamin Fro, de Philosorapper.
‘Het is hier een echt artiestenhol’, zegt Adam Bais (23) terwijl hij door de gang van zijn huis in de Indische buurt loopt. Aan waslijnen langs de muur hangen truien en onderbroeken te drogen. De volgepakte huiskamer wordt in beslag genomen door muziekinstrumenten: een piano, basgitaar en elektrische gitaar staan ingeklemd tussen een slaapbank en een goed gevulde boekenkast. Over de radiator bij het raam hangen een onderbroek en een losse sok. ‘Ik vind het heerlijk in dit huis, maar mijn vriendin kan er stuk slechter tegen.’
Onder de artiestennaam Benjamin Fro maakt Bais muziek over de thema’s die hem bezighouden. In een van zijn nieuwe nummers, ‘The underpriviliged’, rapt hij over de manier waarop afkomst je identiteit en daarmee je plek in de samenleving lijkt te vormen. Op Facebook omschrijft Bais zichzelf als ‘Philosorapper’. ‘Ik heb een tijdje filosofie gestudeerd, maar dat heb ik niet afgemaakt. De thema’s waarmee ik me toen bezig ben gaan houden zijn bijvoorbeeld feminisme en racisme. Dat soort moeilijke onderwerpen kan ik goed kwijt in mijn muziek.’
Buiten de directe belevingswereld
‘Door muziek kun je plots met iets geconfronteerd worden waar je anders niks bij zou voelen. Het kan je raken. Het speelt in op je emotie’, zegt kunsthistorica en auteur Eva Rovers, schrijfster van het boek Ik kom in opstand dus wij zijn. Zij ziet kunst als een van de belangrijkste vormen van protest.
‘Veel jongeren denken dat ze weinig kunnen doen aan grote problemen, als ze zich daar al bewust van zijn.’ Volgens Rovers is de muziek van Bais een voorbeeld van protest die jongeren bewust kan maken van wat er gaande is. ‘Mensen kunnen door muziek worden geconfronteerd met problemen waar ze nooit mee in aanraking komen.’
Bais noemt zichzelf geen activist maar vindt zijn muziek zeker in het rijtje passen van politiek activistische kunst. ‘Ik wil dat mensen van mijn muziek kunnen genieten en dat het ze daarnaast een tweede keer doet laten nadenken over bepaalde thema’s.’
De Amsterdamse rapper wil vooral leeftijdsgenoten bereiken. Sociale media helpen volgens hem om jongeren meer politiek actief te krijgen. ‘De mogelijkheden zijn groter geworden en meer jongeren kunnen meedoen aan politieke activiteiten. Ik denk dat mensen misschien wel politiek actiever zijn dan vroeger. Maar dat kan ook liggen aan mijn eigen omgeving.’
Luister hier naar het liedje ‘The underpriviliged’ van Benjamin Fro’s nieuwe album
Hashtag-revoluties
‘Er bestaat door sociale media absoluut een breed spectrum aan manieren om te demonstreren’, ziet ook Rovers. ‘Maar het blijft belangrijk om sociale media als een tool te zien en niet als opstand op zichzelf.’ In Ik kom in opstand dus wij zijn betoogt ze dat ‘hashtag-revoluties’ er niet in slagen om maatschappelijke problemen structureel te veranderen. ‘De mensen in een digitaal netwerk hebben onderling weinig binding met elkaar. Sociale bewegingen van het verleden, zoals de burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten in de jaren ’50 en ’60, hadden een hecht netwerk en een lange voorbereiding nodig om op gang te komen. In een netwerk, opgezet op sociale media, kennen mensen elkaar slecht en valt een groep al snel uit elkaar. Dan kan je uiteindelijk veel minder verandering teweegbrengen.’
‘Als slechts een fractie van de tienduizend mensen die een bepaalde hashtag delen de straat op zouden gaan dan heb je al zoveel meer zichtbaarheid.’ Ook muziek blijft daarom volgens Rovers een belangrijke manier van protest. ‘Als iemand echt iets wil beschermen wat hem of haar lief is of iets wil aanvallen wat hem of haar boos maakt, dan kan muziek een enorm krachtig middel zijn om mensen in beweging te krijgen.’
Op de pianokruk in Adam Bais’ artiestenhol ligt een stapeltje filosofische boeken. Hij legt ze weg neemt plaats achter de toetsen en begint te spelen.
‘Keep an eye on the media
The way that they portray the underpriviliged
On the news these politicians saying we are who we’re meant to be
(…)
But everybody is different and that’s the essence of excistense
I think the dominant culture is prone to treat newcomers differently
Out of fear to lose the priviliges that they own’
Muziektekst: ‘The Underpriviliged’
Dit bericht is voor het laatst geüpdatet 31 januari 18.47 uur.