Als digibeet was het voor mij nogal een stap om aan Instagram te beginnen. Ik werd door mijn toenmalige bazin aangespoord om een online presence te creëren. Wat ik daar gewoonlijk aan onethische reclames aantref, wordt rond Valentijnsdag verdriedubbeld.
Een specifieke reclame, waarop een koppel innig staat te zoenen in de regen, keert om de vijf selfies terug op mijn scherm. De kop: “Are you Chasing him?” Ondertitel: “We know we’re not supposed to chase after him, and yet it’s hard not to. Learn exactly what to do when he’s pulling away that will have him begging you for commitment.”
De naam van het account is Catch him and keep him. Je moet het object dat je wilt veroveren dus vangen en houden, als een huisdier. De bijbehorende profielfoto is een Ken-look-a-like die zwoel in de lens kijkt, of een vriendelijk ogende blonde vrouw van in de veertig – het moeder-type zeg maar. Waarschijnlijk is hij de aangewezen persoon om lust op te wekken en zij om vertrouwen in je aan te wakkeren. Iets zegt mij dat deze man en vrouw een specifieke doelgroep voor ogen hebben. Onzekere, single vrouwen tussen de 25 en de 45 met rammelende eierstokken en ongeluk in de liefde.
In mijn tech-naïviteit denk ik soms dat ik ze te slim af ben. Met ze bedoel ik dan die hele abstracte marketing- of programmeurfiguren die achter de schermen mijn internetgedrag zitten te analyseren en mij als een marionet besturen vanaf de andere kant van de oceaan. Omdat ik ze hun zin niet wil geven klik ik nooit op dit soort reclames, al ben ik razend nieuwsgierig naar wat voor onmisbare liefdestips- en tricks er in zulke artikelen staan.
Ik dacht dat de reclames bij gebrek aan succes wel zouden verdwijnen, maar niets is minder waar. De internet trolls zijn minder doelgericht dan ik dacht. Dus besloot ik dat het eens tijd werd om te kijken wat er achter deze reclames schuilt. Deze Valentijnsdag ben ik het makke schaap dat wél doorklikt.
Na mijn eerste klik begint een video van een man af te spelen die de ene cliffhanger na de andere produceert. Na met duizenden vrouwen te hebben gesproken komt deze lovedoctor tot de schokkende conclusie dat veel vrouwen enorme fouten maken in het liefdesspel. Ze schrikken mannen daarmee af. Maar hij heeft de oplossing. Als je je inschrijft op zijn website kom je er eindelijk achter waarom mannen interesse verliezen na een aantal dates, juist op het moment dat jij je hebt opengesteld. Ook leer je over de twee types aantrekkingskracht die je allebei moet aanwakkeren om je man voor altijd aan je te binden.
Ik weet nog een veel betere manier om je man aan je vast te ketenen. Voer ‘m dronken, neem ‘m mee naar huis en zeg dat je aan de pil bent terwijl je eigenlijk ovuleert. Zijn eigen vlees en bloed zal hij toch niet verlaten? Ik ben er heilig van overtuigd dat arme mannenpuppy’s geregeld in dit soort vallen worden gelokt. Het is crimineel! Maar dat terzijde.
Na een korte Google-sessie kom ik erachter dat de man op het filmpje Christian Carter heet. Maar soms ook Eban Pagan. Of David DeAngelo. De liefdesguru die ongetwijfeld op zijn woord wordt geloofd door vele radeloze vrouwen én mannen, blijkt aan een Meervoudige Persoonlijkheidsstoornis te leiden. Al snel kom ik bij lijsten klagende klanten die zich maar niet kunnen uitschrijven. Elke maand worden zij naast hun waardigheid ook van $19,97 beroofd. De stakkers.
Maar waarom krijg ik hier zo de kriebels van?
Ten eerste voel ik mij in een hokje geduwd waar ik niet in thuishoor. Ik mag dan wel een 27-jarige single zijn, maar mijn eierstokken geven geen kik en laten we wel wezen: wie heeft er op mijn leeftijd wél een geslaagd liefdesleven? Zo geavanceerd zijn hun gerichte marketing strategieën dus ook weer niet. Een mentale schouderklop is hier op zijn plaats. 1-0 voor deze slimme internetgebruikster.
Ten tweede lijkt het erop dat de tips uit het E-book van de lovedoctor neerkomen op: zorg dat je je volledig ontdoet van je eigen persoonlijkheid en vorm je om tot een gevoelloze robot-vrouw die door een slinks spel in de smaak valt bij mannen. Wat dat zegt over de (eigen)waarde van vrouwen, de veronderstelde superioriteit van mannen en generalisering, daargelaten.
Maar zo ver ben ik niet gegaan. Ik brand van het verlangen om erachter te komen wat voor onzin er in het E-book wordt verkocht. Maar ik doe het niet. Ze hebben het toch beter aangepakt dan ik dacht, want ook ík heb doorgeklikt. En dat is weer een pageview.
Eindstand: gelijkspel.