Doetank PEER ontdekte dat driekwart van de ondervraagde uitzendbureaus uit Amsterdam het geen probleem vindt om mee te werken aan discriminatie op de arbeidsmarkt.
De actiegroep belde naar zestien Amsterdamse uitzendbureaus met de vraag of ze ‘blanke werknemers’ konden regelen voor festivals van hun fictieve evenementenorganisatie ‘Holland Danst’. De meeste uitzendbureaus bleken het niet erg te vinden hun werknemers te selecteren op kleur. Een van de medewerkers grapte “als Sylvana Simons hier maar niet achter komt.” Maar het nieuws heeft ook haar bereikt.
Schrikt u hiervan of verbaast het u niets?
‘‘Dit is iets wat al jaren speelt. Dus ik ben niet verbaasd, maar ik schrik er wel elke keer opnieuw van, omdat we het op de een of andere manier gewoon laten bestaan in Nederland. Dit is ook een van de redenen waarom ik Artikel1 begonnen ben. Dit is wat er bestreden moet worden.”
Wat zegt dit over Nederland?
“Er wordt in Nederland met structurele discriminatie omgegaan alsof het de normaalste zaak van de wereld is. We missen het morele besef van wat dit betekent en wat de gevolgen zijn. Het gaat hier niet alleen om mensen die hun baan wordt ontzegd. Het gaat hier om mensen die worden buitengesloten van de samenleving. Terwijl de samenleving ze kwalijk neemt dat ze zichzelf buitensluiten.”
Is dit een politiek probleem?
“Zeker. Het gaat om sociale veiligheid. We hebben het niet over buitenlanders. Het gaat over Nederlanders die hier al generaties wonen en leven en die zelf graag meedoen. Integratie wordt tot nu toe altijd overgelaten aan de ander, aan degene die moet integreren. Nu wil je integreren, je gaat naar school, je haalt je diploma, zoekt een baan en dan zegt diezelfde persoon: ‘we laten je niet toe’. Op die manier werkt men structureel mee aan racisme. Dit is bij wet verboden. Wat wij in Nederland niet doen, is dit keihard aanpakken. Het is institutionele racisme. Waar blijft de handhaving op wetten die we al met elkaar gemaakt hebben?”