In historische boerderij De Vergulden Eenhoorn in Amsterdam-Oost komt eind maart een ‘boerenrestaurant’ met een bed and breakfast. De horecaondernemers van Hannekes Boom toveren het pand om tot een groene ontmoetingsplek. Horeca-ondernemer Pim Evers: “Een mix van chic en minder chic tussen hortensia’s en bramenstruiken.”
(Foto: Mirjam van Zuidam)
Hoge flatgebouwen sieren de wallen van de Ringdijk in Amsterdam-Oost. Sinds de herontwikkeling in 2012 is het zogeheten Eenhoorngebied een stadse buurt vol fietsenrekken, tuintjes en wandelaars. Maar achter de dijk ligt een idyllisch hofje met een historische boerderij: De Vergulden Eenhoorn. De buurt is er trots naar vernoemd.
In maart krijgt deze boerderij een nieuwe functie. Horecaondernemers Pim Evers, Thomas Anderiesen en Matan & Tamir Schabracq (ook eigenaar van Hannekes Boom, Bloemenbar, Cannibale Royale en Disco Dolly) toveren de boerderij om tot café-restaurant met een bed and breakfast. Het restaurant opent eind maart. De bed and breakfast – die moet komen in het oudste pand – laat nog even op zich wachten.
In 1702 bouwde Amsterdamse chirurgijn Jan van Meekeren het pand als buitenverblijf en apotheek. Op de voorgevel metselde hij een goud vergulde eenhoorn, verwijzend naar de vermeende ‘medicinale krachten’ van de hoorn. Sindsdien kende het gebouw meerdere functies, waaronder die van boerderij en recenter die van buurtcentrum. En nu horeca.
Een volle maand voor de opening is het terrein verontrustend kaal. Een zandbak met strakgetrokken touwen toont de contouren van het toekomstige terras. Zachte radiogeluiden klinken vanachter een hardboardplaat. “Het was even spannend of we überhaupt konden gaan bouwen”, vertelt Pim Evers terwijl hij over een half betegeld zandpad loopt. “In dit soort gebouwen willen nog wel eens beschermde vleermuizen zitten. We hebben iedere dakpan gelicht, en hadden gelukkig mazzel.”
(Foto: Mirjam van Zuidam)
Al in 2012 wonnen de mannen een prijsvraag van de gemeente, waarbij zeventien partijen streden om de rol van uitbater. In de finale namen ze het op tegen Brouwerij de Prael en restaurant Fifteen. “We wonnen door onze focus op de buurtfunctie van de boerderij.” Zo gaat De Vergulden Eenhoorn zich misschien bezighouden met stadslandbouw (bijvoorbeeld in de vorm van schooltuintjes), komt er ruimte om te picknicken en een eventuele samenwerking met de zeker tweehonderd schakende Marokkaanse mannen uit de buurt.
“Veel misschien”, verontschuldigt Evers zich. “De plannen zijn veranderlijk, vanwege de monumentale staat van het complex.” Er is zeker twee jaar gesteggeld met vergunningen. “Telkens als we tegen beperkingen aanlopen passen we ons ontwerp aan.” Zo is de antieke hooibergkap bedacht als serre. “Maar als we geen toestemming krijgen om er glazen wanden onder te plaatsen, wordt het een gave buitenbar.”
Het concept staat in ieder geval vast: een ‘boerenrestaurant’ in een grote groene tuin met zoveel mogelijk hoekjes. “Ik zie prieeltjes met schommelbanken, Franse tafeltjes in de ene hoek en picknicktafels in de andere. Een mix van chic en minder chic tussen hortensia’s en bramenstruiken. Je moet hier een bruiloft kunnen geven maar ook na een wedstrijd met je voetbalteam langs kunnen komen voor een biertje.”
Buurman Jochem Smid houdt de bouw nauwlettend in de gaten. Als ex-ambtenaar was hij jurylid van de prijsvraag. “Jochem komt dagelijks een praatje maken”, vertelt Evers. “We geven hem graag inspraak, hij levert ten slotte zijn rust in.” Langs de linkerkant wilden ze een lange bank bouwen, zodat je de geuren uit een verticale kruidenmuur kon opsnuiven met een glas wijn. Maar de buurman is bang dat het te rumoerig wordt voor zijn vrouw, die in een gebouwtje erachter zangles geeft. “Nu komt er een hok met varkens, of een jeu-de-boulesbaan.”
Het ontwerp van de horecagelegenheid is in handen van Thomas Offermans, die ook als architect betrokken was bij de verbouwing van het Rijksmuseum. Evers: “Hij weet hoe je een eigentijdse feel geeft aan een historisch gebouw. Er komen niet overal Delfts blauwe tegeltjes of klompen als lampen. Maar zo modern als het Rijksmuseum wordt het ook niet.” De vier initiatiefnemers speuren heel Nederland, Frankrijk en België af naar meubels en attributen. “Kijk, deze prachtige smeedijzeren trap. Net gekocht. Die gaat naar de nok van het restaurant waar een overloop komt met een wijn- en kruidenwand. En we zoeken nog een antieke tractor voor in de tuin.”