De Wolbrantskerkweg in Osdorp is woensdagmorgen hermetisch afgesloten. Een paar uur eerder werd hier een man vermoord met een automatisch wapen. “Elke dag wordt er wel fucking iemand doodgeschoten. Ik voel me hier niet meer veilig.”
‘DNA zone’, staat op het groen-witte lint dat een gedeelte van de straat omsluit. Bij het lint staan twee agenten. Tien meter achter hen loopt een man in een witte overall en een mondkapje. Naast het gemompel van enkele belangstellenden, is alleen het geratel van een radiator te horen.
Hier in de Wolbrantskerkweg in Osdorp, is in de nacht van dinsdag op woensdag een man doodgeschoten. Volgens het Parool gaat het om de 37-jarige Ghanees A.N. Hij werd geraakt door tientallen kogels en overleed ter plaatse. De nog onbekende dader ging er in een auto vandoor.
Satellietschotels
Om tien uur ’s ochtends is het bij het plaats delict een drukte van jewelste. Miezerregen slaat tegen de naastgelegen flat, die hoog boven de huizen aan de overzijde uittorent. Tientallen satellietschotels prijken aan grijze balkons. Op het afgezette terrein zijn politieauto’s, containers en een vrachtwagen te zien. Achter het lint staan voornamelijk buurtbewoners en journalisten.
Niels Lieman (33) hoorde alles gebeuren. “Ik lag te slapen en hoorde een ratelend geluid. Dit was zó hard, en zó snel achterelkaar, dat ik meteen dacht: ‘Dit is niet goed’.” De dader(s) heeft hij niet gezien. Na de geweerschoten waren hij en zijn vriendin te bang om uit bed te komen. “Wie weet liepen er nog allerlei mensen rond die konden schieten.”
Verspreid over de flat staan bewoners op hun balkon. Anderen kijken vanachter hun raam gebiologeerd toe. Een vrouw met een paarse hoofddoek voert vanaf één hoog in verwoed Arabisch een gesprek met Latifa (47), die op de stoep staat. Haar achternaam geeft ze liever niet.
Latifa legt uit waar ze het over hadden. “Zij zag die man dood op de grond liggen, daar bij de deur.” Op de plek waar ze naartoe wijst, staat nu een grote, witte tent. “We wonen hier niet in Chicago”, zegt ze hoofdschuddend. “Dit is de eerste keer dat ik hier zoiets meemaak. Ik woon hier nu al 18 jaar.”
Chicago of niet, feit is dat Amsterdam sinds enige tijd geteisterd wordt door liquidaties. Twee weken geleden werd een 60-jarige vrouw in Geuzenveld neergeschoten op haar balkon. Ze zou een verwante van een Turkse crimineel zijn. Voor zover bekend heeft de executie van A.N. niets met de liquidatiegolf te maken.
Harde muziek
Hussein (45) – “geen achternaam” – komt aanlopen met zijn vrouw. “Toen ik vannacht naar het raam rende, zag ik iets heel raars. Bij de plek waar het gebeurd was, stond een auto. Twee jongens en een meisje zaten erin. Ze hadden hele harde muziek opstaan. Alsof ze met dat geluid de geweerschoten wilden overstemmen.” Toen de politieauto’s en ambulances eraan kwamen, gingen ze er vandoor.
Plotseling loopt hij boos weg en spuwt op de grond. Hij komt weer terug. “Elke dag wordt er wel fucking iemand doodgeschoten. Ik zie veertienjarigen rondlopen met wapens. Ik voel me hier niet meer veilig.” Hij wenkt zijn vrouw. Ze lopen de flat binnen.
Ghanese man
Even verderop is een Marokkaanse vrouw in gesprek met de politie. “Mijn dochter woont daar”, legt ze uit. Ze wijst naar een balkon, pal boven de plek waar de moord gebeurd is. “Sorry mevrouw”, zegt de agent, “ik mag u hier niet door laten.”
In het trappenhuis kwam ze het vermeende slachtoffer wel eens tegen, zegt ze. “Het schijnt de Ghanese man te zijn geweest die onder mijn dochter woonde.” Ze kijkt bezorgd naar het balkon waar ze zo-even nog haar dochter zag staan.
Haar ogen gaan naar de man in het witte overall, die bij het plaats delict nog altijd onverstoorbaar bezig is met zijn sporenonderzoek. Ze zucht. “Nee, die Ghanees, dat was een aardige man. Ik heb nooit iets verkeerds aan hem gemerkt.”