“Je kunt Michiel de Ruyter niet vereren”

Demonstranten van Michiel de Rover. (Foto: Tirza van der Graaf)
Demonstranten van Michiel de Rover. (Foto: Tirza van der Graaf)

Zo’n tachtig mensen van actiegroep Michiel de Rover demonstreerden maandagavond tegen de film Michiel de Ruyter, die in première ging in het Scheepvaartmuseum. “De Nederlandse regering stopt de geschiedenis van de slavernij in de doofpot.”

Op de Rapenburgersluis staat een groep mensen met gele borden in hun handen. Er staan teksten op als “Niet mijn held!” en “Stop koloniale geschiedvervalsing!” De actievoerders, zo’n tachtig in totaal, zijn van alle nationaliteiten. Uit de boxen die zijn neergezet, klinkt They don’t care about us van Michael Jackson.

De weg die na de brug volgt, leidt naar het Scheepvaartmuseum. Daar vond maandagavond de première van de film Michiel de Ruyter plaats. Vanaf de brug zijn de feestende mensen door de glazen van het grijze gebouw te zien.

Rotfilm
“Ik sta hier om te laten zien dat je Michiel de Ruyter niet kunt vereren”, zegt Milton Hamel (47). De demonstrant staat ook met een bord in de lucht. De film heeft hij nog niet gezien, maar dat is volgens hem ook niet nodig. “Ik heb er al wel een idee van. De Nederlandse regering stopt de geschiedenis van de slavernij in de doofpot. Het wordt tijd dat zij door bijvoorbeeld onderwijs het hele verhaal vertelt.”

“We zijn hier, omdat die rotfilm die in première gaat”, zegt organisator Judith de Hont. “Dat is niet mijn geschiedenis, en niet jouw geschiedenis.” Terwijl ze naar verschillende demonstranten in het publiek wijst, herhaalt ze een aantal keer: “en niet jouw geschiedenis.” De actiegroep veranderde de naam van de admiraal in ‘De Rover, omdat dit de betekenis is van het oud-Nederlandse woord ‘Ruyter’.

Gesprek
Er volgen drie speeches. Eén van hen is van Leroy Lucas, die afgelopen jaar in Utrecht voorzitter was van het anti-Zwarte Pietcomité. “Nederland is nog niet af. Het kan beter. Ik wil hiervoor graag samenwerken met andere mensen. Put the hands together.” Er klinkt zwak gejoel uit het publiek. “Ik reik mijn hand uit naar mensen die geen geld willen steken in de Gouden Eeuw, maar in de Platina Eeuw. De eeuw van de toekomst.”

Op de brug staat Piet Koremans (65) tegen de leuning aan. Melancholisch kijkt hij het publiek in. Hij staat als burger midden tussen de ex-mariniers, die ook zijn gekomen om te demonstreren. Niet tegen de film, maar tegen de actievoerders. Ze dreigden de ochtend van de demonstratie de actievoerders in het water te gooien.

Koremans is het oneens met de actievoerders. “Ik vind niet dat we terug moeten kijken in de tijd. Moeten wij hen dan ook aanspreken op hun verleden als kannibalen?” Hij ziet liever een gesprek ontstaan. Dat probeerde hij, in Gouda bij de Sinterklaasintocht en vanavond weer. “In Gouda ging het nog wel, maar vanavond niet. De demonstranten zeiden: ‘ga maar bij de mariniers staan.’ Dat vind ik jammer. De enige oplossing voor dit probleem is met elkaar praten.”

Dan lopen de demonstranten onder luid gejoel over de brug richting het museum. De organisatoren van de demonstratie, te herkennen aan hun oranje hesjes roepen “Hollands Glorie, bloedhistorie!” en “Schijt aan de VOC-mentaliteit!” door hun megafoons. De voorste actievoerders dragen het blauwe spandoek waarin in gouden letters ‘Michiel de Rover’ staat afgedrukt.

Ruzie
Eenmaal bij het museum aangekomen, joelen de demonstranten vanachter hun spandoeken en borden. Van de politie moeten ze op het veldje voor het museum gaan staan. Plotseling ontstaat daar een klein relletje. “We gaan dit intern oplossen!”, roept presentatrice De Hont geschrokken. “Laten we vréédzaam verder demonstreren!” Het loopt met een sisser af en de menigte hervat het gejoel.

Zodra de demonstratietijd op het plein voorbij is, lopen de actievoerders rustig terug. De ex-mariniers lachen ze uit aan de overkant van de straat. “Dit gaat toch helemaal nergens over. Moet je kijken hoeveel politie hiervoor op de been is”, zegt een Alkmaarse marinier. “Er zijn twee kanten aan het verhaal. We hebben ook naar die van de demonstranten geluisterd. En natuurlijk wilden we hen niet in het water gooien. Dit was gewoon een ludieke actie.” Lachend loopt hij met de andere mariniers richting het café op het plein.