In Amsterdam is overal verborgen voedsel te vinden volgens voedselactivist Robin van Stokram (35). Hij doet aan ‘dumpster diving’: duiken in vuilnisbakken op zoek naar van alles wat nog bruikbaar of eetbaar is. “De kans dat je ziek wordt door eten in bepaalde restaurants is groter dan door voedsel uit de afvalbak.”
Op dit moment is Robin van Stokram op vakantie in Mexico, maar hij vindt het prima het interview via Skype te doen. Volgens de vrolijke man met donkere krullen is het belangrijk dat de media aandacht besteden aan voedselverspilling. Daarom beheert hij meerdere websites, zoals Dumpsterdam.nl over dumpster diving en Geldloos.nl over leven zonder geld – wat hij zelf ook zo veel mogelijk probeert. Hij doet niet alleen aan dumpster diving om bruikbare dingen voor zichzelf op te sporen, maar ook als activisme. “Mensen mogen zien dat ik afvalbakken doorzoek. Dan confronteer ik ze met de manier waarop ze eten verspillen.”
Robin doet al zes jaar aan dumpster diving. “Ik zag vaak op markten hoeveel er wordt weggegooid. Eten dat nog gewoon goed is! En vrienden van me deden het ook, dus ging ik het proberen. Het beviel me zo goed, dat ik het nog steeds doe. Hoe rijker een land, hoe meer en sneller voedsel wordt weggegooid. Wat andere mensen wegdoen, geef ik weer een nieuw leven door het op te eten.” Ook gaat hij langs bakkerijen. “Bakkers geven na sluitingstijd vaak gratis brood weg als je een goed verhaal hebt.”
Lekkerder uit de afvalbak
Als hij voorover in een afvalbak hangt, krijg hij verschillende reacties. Sommigen zijn enthousiast. Anderen kijken afgrijzend en roepen dat het vies is wat hij doet. “Maar het blijft Amsterdam, de meeste mensen kijken hier nergens van op.” Verse groenten en fruit vindt hij het vaakst. En als hij geluk heeft duikt hij popcorn, linzen of zuivel op. Hij vond zelfs een keer tien liter wijn in zakken. “Wat ik vind is heus niet vies, hoor. Als een appel een schimmelig plekje heeft, kun je ‘m nog prima eten. Veel fruit is zelfs lekkerder uit de afvalbak. Mango’s bijvoorbeeld. Die zijn lekker zacht en zoet, in plaats van hard zoals je ze in de supermarkt koopt.”
Ziek is Robin er nog nooit van geworden. “De kans dat je ziek wordt door eten in bepaalde restaurants is groter dan door voedsel uit de afvalbak.” Toch zitten er wel gevaren aan dumpster diving. “Tussen afval kan gebroken glas of chemische troep zitten. Ik heb een keer bijtende vloeistof over mijn handen gekregen. Daarom kun je het beste handschoenen dragen.” Officieel geldt volgens Robin in Amsterdam een plaatselijke verordening dat je geen afval van anderen of van de straat mag meenemen. Maar hij is nog nooit in aanraking gekomen met de politie.
Vaste route
Robin weet precies wanneer hij waar in de stad moet zijn. Hij ontdekte gaandeweg steeds beter hoe hij dumpster diving moest aanpakken en heeft inmiddels een vaste route in stadsdeel West – waar hij woont. “Wegens beperkte ruimte in Amsterdam staan vuilnisbakken binnen in het magazijn, tenzij ze geleegd worden. Vaak is dat in de ochtend of aan het einde van de middag. Om goed te scoren zorg ik dat ik er ben vlak voordat de vuilniswagen langskomt.” Hij is ook vaak te vinden op de Ten Kate-markt. Daar heeft hij altijd succes en de marktlui doen minder moeilijk dan winkeliers.
Volgens Robin kan van al het wekelijks weggegooide voedsel heel Amsterdam nog een dag eten. Vaak vindt hij veel meer dan hij zelf op kan. “Door actief dumpster diving kan je bijna zonder geld leven. Vooral bij biowinkels, zoals EcoPlaza, is ontzettend veel te vinden in de afvalbakken. Maar dat zul je ze zelf niet horen zeggen, hoor. ‘Officieel’ gaat alles natuurlijk naar kinderboerderijen,” zegt Robin sarcastisch. “Daarbij recyclen de meeste winkels ook nog eens slecht. Plastic, karton en goed eten: regelmatig komt het in dezelfde bak.”
Uitdagingen
Robin wisselt regelmatig van afvalbakken. “Veel winkeliers vinden het niet leuk als je met je neus in hun vuilnis zit. Afval moet onzichtbaar zijn, dus als er iemand door jouw afval gaat, is dat slechte publiciteit. Soms willen ze me wegjagen, maar vaak ben ik ze mooi te snel af”, zegt hij lachend. Graag zou Robin nog eens in de vuilnisbakken van de HEMA duiken, waar volgens zijn vrienden veel te halen valt. “Helaas is me dat nog niet gelukt. Zo blijven er altijd uitdagingen: winkels in wiens vuilnis ik nog graag zou speuren.”