Even op het hoerenkrukje

De wereld van een prostituee kan hard zijn. Dat willen de initiatiefnemers van Red Lights Secrets demonstreren. Het eerste prostitutiemuseum van Amsterdam opende vandaag op de Oudezijds Achterburgwal. “Maar er is ook ruimte voor een vrolijke noot”, zegt initiatiefnemer Melcher de Wind.

“Yes, it’s very dark here. That’s what you get when you’re in the world of sex,” lacht Ilonka Stakelborough, van prostitutiemuseum Red Light Secrets. De Chinese cameravrouw die vroeg of het licht aan mocht stamelt wat. In de kleine, bedompte bioscoopzaal met slechts twaalf stoelen wordt de media toegesproken door Melcher de Wind, een van de bedenkers van het nieuwe museum. Terwijl hij door de prostitutiekamers loopt, legt hij uit dat de gemeente Amsterdam de prostitutie wil decriminaliseren en beperken tot een aantal straten. De Oudezijds Achterburgwal, waar het kleine museum zich bevindt, is een van die straten.

Volgens De Wind draagt Red Light Secrets bij aan normalisering van de buurt. “Red Light Secrets is fatsoenlijk entertainment. Waar vind je dat hier nou? Het kijkje in de wereld van een sekswerker is interessant. Bezoekers leren veel over de Wallen en de soms harde levens van prostituees. Natuurlijk komen er ook wat dronken groepjes toeristen die het minder serieus nemen. Het hangt er vanaf met welke insteek je hier naartoe gaat.”

Het museum is, buurtgetrouw, voornamelijk op toeristen gericht, net als het Hash & Marihuana museum verderop. De Wind: “Kijk, we willen mensen bewust maken van de hardheid in de sekswereld. Zoals het peeskamertje, waar prostituees hun klanten binnen tien minuten bevredigen. Een klein, hard bed, vieze handdoekjes en een wastafeltje laten zien dat hier geen ruimte is voor romantiek. We willen bezoekers niet onderrichten. Toeristen komen hier voor hun lol, dus er moet wel ruimte blijven voor entertainment.”

In het smoezelige peeskamertje hangt een plakkaat met het verhaal van Anna, een Pools meisje dat zeven jaar lang gedwongen in de prostitutie werkte. “Ik ben in het vak gebleven, wat kon ik anders doen? … Als ik genoeg geld heb, ga ik terug naar Polen”, staat er. “Met dit soort verhalen willen we mensen laten zien wat voor zwartgallige wereld dit kan zijn”, aldus De Wind. Hij wijst op de tafel vol glijmiddel en seksspeeltjes. Op het bed ligt een grote teddybeer, naast een donkere vlek op het matras.

Er is ook een luxe werkkamer, met een groot bed, een gouden bad en een fles champagne. Deze kamer is erop gericht om klanten zo lang mogelijk binnen te houden. “Maar dat vind je niet in de raamprostitutie hoor, daar worden klanten in rap tempo afgewerkt” zegt Ilonka, leunend op de vergulde badrand. Ilonka werkte 26 jaar als SM-meesteres en escortdame. “Vrijwillig ja. Niet alle sekswerkers worden gedwongen. We willen met dit museum laten zien dat prostituees geen vieze wijven zijn, maar gewone mensen die hard werken voor hun geld. Sommigen vinden het leuk werk.” Ze wijst een leren SM-schommel aan. “Met zulke spulletjes heb ik jaren gewerkt. Ik had er veel plezier in.”

In de toekomst wil Red Light Secrets ook een educatiecentrum openen om jongeren seksuele voorlichting te geven, maar het museum is niet van plan om standaard rondleidingen te verzorgen. “Daar is het te klein voor,” zegt Ilonka. “Maar als we het toelichten, merk ik dat mensen bewuster worden van het harde leven als prostituee. Ik ga nog even overleggen met het museum wat de mogelijkheden zijn.”

Aan het einde van het museum worden achtergelaten objecten tentoongesteld. “Klanten met haast vergeten nogal eens wat”, lacht Ilonka. Er ligt onder andere een Feyenoordpasje, een kunstgebit en een stropdas.

Als bezoeker kun je zelf ook even achter de ramen staan, om te kijken hoe dat nou voelt. “We hebben het expres vies gehouden, zodat je een echte beleving krijgt”, zegt Ilonka. Twee meisjes nemen lacherig plaats op de ‘hoerenkrukjes’. “Mensen kijken echt naar ons, terwijl we gewoon kleren aan hebben! Vet leuk.”