De Vrije Universiteit (VU) Amsterdam besloot dinsdagavond ondanks de protesten van Actiegroep Titanic toch te bezuinigen op de Faculteit Aard- en Levenswetenschappen. De actiegroep legt zich niet neer bij het besluit en denkt na over vervolgacties na de sit-in van maandag. Actiegroeplid Evy Kalker (23): “Dit protest was pas het begin”.
Actiegroep Titanic bestaat uit zestien kernleden die driehonderd studenten Aardwetenschap vertegenwoordigen. De VU kondigde in november bezuinigingsplannen aan voor drie opleidingen, waaronder Aardwetenschappen. De sit-in van maandag, toen een groep studenten vier uur lang een gang blokkeerde in het hoofdgebouw van de VU, was niet het eerste protest van Titanic. In december hield de groep een stilteprotest door na het afscheid van bestuursvoorzitter René Klein met een groep studenten in stilte een trap te blokkeren. Evy Kalker is lid van de actiegroep. “De VU richt een slachting aan bij de opleiding, de bezuinigingen zijn absurd.”
Waarom protesteerde de actiegroep maandag?
“Omdat we niet willen dat er bezuinigd wordt op de opleiding Aardwetenschappen. Het College van Bestuur wil in totaal 2,8 miljoen euro bezuinigen op een drietal afdelingen, waaronder Aardwetenschappen. Dat is te veel en de reden is verkeerd.”
“De VU verdeelt het geld dat ze van het Rijk krijgt sinds 2009 volgens het financieringsmodel Vusam. Dat betekent dat docenten worden beloond op basis van het aantal studiepunten dat met hun vakken wordt gehaald. Massacursussen zijn dus winstgevend, omdat veel mensen ze volgen die samen veel studiepunten halen. Onze opleiding heeft maar 70 studenten en brengt daarom niet genoeg geld in het laadje. Anderzijds heeft de VU meermaals gezegd dat ze wil dat andere opleidingen kwalitatief net zo goed uit de bus komen in kwaliteitsrapporten als de onze. Qua onderzoek en onderwijs staat onze opleiding hoog aangeschreven.”
Kan de opleiding niet met wat minder geld toe, als het toch zo goed gaat?
“De bezuiniging zou het einde betekenen van de studie. Dat vinden onze docenten ook; ze kúnnen niet door met minder mensen. Aardwetenschappers kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan de maatschappij. Dankzij onze kennis kunnen we in Nederland onder de zeespiegel wonen. De bezuinigingen zouden betekenen dat alleen al bij onze studie dertien arbeidsplaatsen van docenten verdwijnen. Maar de rek is er nu al uit. Het aantal studenten is tussen 2002 en 2012 verdubbeld. In dezelfde periode ging het aantal fte’s van docenten van 50 naar 30. Door de bezuinigingen zouden nóg negen fte’s moeten verdwijnen. De VU heeft die dertien mensen woensdagochtend ingelicht.”
Jullie willen dat de bezuinigingen van tafel gaan. Wat heeft het voor nut een gang te bezetten?
“Het is klaar. Toen de bezuinigingen eind november werden aangekondigd, hebben we eerst een brief geschreven aan het faculteitsbestuur en het College van Bestuur. Vervolgens hebben we een gesprek gevoerd met die besturen en de bezuinigingscommissie. Die hebben ons braaf aangehoord, maar echt luisteren deden ze niet. Hun instelling veranderde niet. Daarom hebben we een stilteprotest gehouden tijdens het afscheid van College van Bestuur-voorzitter René Smit, die de bezuinigingsplannen heeft gemaakt. Daarna hadden we nog een gesprek en ook dat haalde niets uit. Er wordt niet naar ons geluisterd. Dan moet het maar zo. Het was niet de bedoeling om mensen te storen.”
“Natuurlijk wel, we wilden het bestuur tot last zijn. Daarom zaten we in de gang met de kantoren van bestuursleden. Er waren VU-werknemers die afspraken hadden en moesten uitwijken, maar dat deden ze met alle begrip. Zij kunnen een middagje hun kantoor niet in, wij kunnen straks nooit meer studeren.”
De officiële manier om te klagen loopt via de ondernemingsraad van de opleiding.
“Er zitten aardwetenschappers in de ondernemingsraad en we kaarten het probleem aan in de studentenraad en de opleidingscommissie. Verder hebben we contact met de Landelijke Studenten Vakbond. Via al die kanalen verkondigen we hetzelfde geluid: de bezuinigingen mogen niet doorgaan.”
In de brieven aan het College van Bestuur schrijven jullie dat de actiegroep inhoudelijk de discussie wil aangaan. Toch sloot jij je speech tijdens het protest af met een dreigement: “We kunnen niet garanderen dat ons volgende theekransje net zo vredelievend is.”
“Ja. We hebben het met dialogen geprobeerd, die heel frustrerend waren. We moeten op de een of andere manier aandacht trekken. Als zo’n protest ervoor zorgt dat het bestuur naar onze argumenten kijkt, zijn we tot heel veel in staat. Het was nu nog heel gezellig en ik vraag me af of dat over een paar weken nog steeds zo is. Dit was pas het begin; we gaan net zo lang door tot de bezuinigingen van tafel zijn.”