In Groningen wordt volop gedemonstreerd tegen de gaswinning. De Amsterdamse Wim en Badda Nierop zijn begaan met het lot van de Groningers en gingen afgelopen zaterdag ook de barricaden op. “Want Groningen hoort toch ook bij Nederland?”
Badda Nierop is klaar met stoepkrijten en zet een rode gevarendriehoek voor haar tekening van Groningen neer. Een witte vlag met het logo van de Groninger Bodem Beweging (GBB) wappert in de wind. Een lange stok steekt uit de neergezette pilon. Aan het einde van de stok zijn een roze ballon en een mobile met schaapjes vastgemaakt. Een windvlaag gooit de constructie om. Wim Nierop rent erheen: “Daar gaat de boel.” “Kijk maar uit”, grapt een omstander, “aardbevingen.”
Amsterdammers Wim en Badda Nierop demonstreerden afgelopen zaterdag op het Waterlooplein tegen de gaswinning in Groningen. De GBB houdt op hetzelfde moment een lawaaidemonstratie in het Groningse Middelstum. Veel bewoners zijn het niet eens met het besluit dat minister Kamp eerder deze week nam. De gaswinning wordt verminderd en gedupeerden krijgen 1,2 miljard ter compensatie. Groningers willen dat de gaswinning helemaal stopt. 
Wim en Badda besloten zelf ook in actie te komen en bedachten een simultaandemonstratie. Niet omdat ze persoonlijk iets met de Noordelijke provincie hebben, maar omdat ze zich verantwoordelijk voelen als Nederlander. Badda: “Groningen hoort toch ook gewoon bij Nederland? Andersom zouden ze hetzelfde voor mij doen.” Met de demonstratie willen ze Amsterdammers bewuster maken van de situatie in Groningen. Ook geven ze voorlichting over de gevaren van gaswinning.
Een telefoontje naar de GBB leverde -na een verraste eerste reactie- een stapel promotiemateriaal en een vlag op. De posters liggen verspreid over de tafel. Als een omstander een foto maakt, houdt Wim er een voor zijn borst. ’t Vuilt hier nait vaaileg, staat erop.
Om 14.00 begint de officiële actie. “Vanaf dat moment bootsen we af en toe een aardbeving na”, legt Badda uit. “Het verschil is dat wij ze van tevoren aankondigen. Dat gebeurt in Groningen niet.”
De aard van Badda’s beving blijkt een ronde paraplubak onder een klein roze krukje. Badda kruipt op haar knieën achter de tafel en rammelt aan de bak. De wind overstemt het geluid.
Vanuit de verte nadert Suzanne Leemstra in een lange blauwe jas. Om haar middel heeft ze een grote oranje strik en op haar hoofd prijkt de herkenbare gele muts van de GBB. Wim zwaait: “Daar is versterking uit Groningen.”
Suzanne Leemstra is geboren in Amsterdam maar woont al jaren in Stedum, een Gronings dorpje op een paar kilometer afstand van Loppersum, het gebied waar de bevingen de meeste schade hebben aangericht. Ze was dit weekend op bezoek in Amsterdam en hoorde van de simultaanactie. De GBB bracht haar in contact met Wim en Badda.“Super dat mensen buiten Groningen meevoelen met onze situatie”, zegt ze stralend. 
Ondertussen houdt ze drie nieuwsgierige omstanders op de hoogte van de situatie in Groningen. “Ze hebben NAM locaties (Nederlandse Aardolie Maatschapij red.) bezet.” De sfeer onder de bewoners is volgens haar nog steeds wat grimmig. “De mensen zijn echt heel boos. We voelen ons gewoon niet meer veilig. Die aardbevingen beheersen je leven. Dan kijk ik naar de muur en vraag ik me af: zat die scheur er nou altijd al?”
Een omstander, toevallig ook een Groninger, kan dat beamen. “Mensen weten niet meer waar in huis ze hun kinderen veilig kunnen laten slapen.” Zijn eigen zoon is gelukkig sinds kort verhuisd naar Amsterdam. Ze kwamen toevallig langs.
Een blonde kleuter rent richting de roze ballon. Haar vader roept het meisje terug. Snel lopen ze door. Een vierde demonstrant voegt zich bij het gezelschap. GBB-lid Mirjam Bloem – van oorsprong Groningse- is uit Den Haag gekomen om de actie te ondersteunen. Wim zet haar een gele muts op. Hij rammelt nog een keer aan de bak. Badda gaat voor iedereen croissantjes halen.