NAPNieuws bezoekt iedere editie een bijzondere plek of een speciaal persoon in Amsterdam. Altijd een overtreffende trap; de grootste, oudste, duurste … van onze hoofdstad. Deze week: Yorma de Ruiter, de snelste hondentrimster van Amsterdam.
Terwijl Yorma de Ruiter (27) kundig zijn pootje omhoog houdt om het haar tussen de tenen te knippen, trilt het kleine hondje onrustig. “Normaal accepteren honden het wel, maar deze is nog wat angstig.” De Ruiter – lange, zwarte vlecht, sterrentattoo op haar arm – hanteert de schaar als een echte kapster. Haar klant in de beautysalon Ookmeer Beauty zit niet rustig in een stoel, maar staat aan een tuigje op de trimtafel: ze knipt vandaag een klein, lichtbruin kortharig asielhondje.Op 6 oktober waste de hondentrimster in 8 uur 167 honden, 49 meer dan het oude record. Twee weken geleden hoorde ze van Guinness World Records dat haar poging was goedgekeurd, en nu mag ze zich officieel de snelste hondentrimster ter wereld noemen. Normaal besteedt ze meer tijd aan de honden. De Ruiter staat vijf dagen per week van 8 tot half 5 achter de stalen trimtafel of de blauwe wasbak in de hoek. Ze behandelt zo’n vier honden per dag. “Met zo’n kleine kortharige ben ik ongeveer drie kwartier bezig. Wassen, drogen, trimmen, nagels knippen. Een grote langharige hond kost me wel tweeënhalf uur.”
De hondentrimsalon ligt aan een lange gang van het enorme complex van het Dierenopvangcentrum Amsterdam in Osdorp. Het is een ruimte van ongeveer vier bij drie, volledig betegeld. De geur van hondenvoer, al te ruiken bij de ingang van het complex, is hier vermengd met die van zeep. Naast de deur ligt De Ruiters eigen hond Li Suna te slapen, een Alaskan Malamute. Ze glundert als ze over haar vertelt. “Ze komt ook uit het asiel en is nu veertien maanden. Ze kan hier lekker met andere hondjes spelen. Rond de lunch loop ik altijd met haar door de polder hierachter.”
Van oorsprong is De Ruiter kapper. Maar daar lagen niet haar ambities. “Ik deed hier al vrijwilligerswerk, ik hielp in de kennels. Toen zag ik de knipsalon, en dat vond ik zo vet. Ik kon al knippen, en vond de interactie met de hondjes zo leuk. Toen ben ik de opleiding voor hondentrimster gaan doen.” Ze werkt nu anderhalf jaar als trimster bij het asiel. “In het begin was het rustiger. Maar sinds kort weten mensen me eindelijk te vinden, zeker sinds we zoveel media-aandacht hebben gekregen met de wasmarathon.” Nu heeft ze een wachttijd van een à twee weken voor een behandeling.
Met de blauwe tondeuse brengt ze de korte vacht van het hondje in model. Wanneer ze klaar is met het beestje brengt ze hem aan een roze lijn naar het kennel. “Kijk, hij is weer lekker klitvrij”, zegt ze tegen een langslopende verzorger. Dan laat ze de rest van het gebouw zien. Ze weet feilloos de weg door het complexe gangenstelsel. Op de begane grond zijn alle hondenvoorzieningen, waaronder het ‘Pet & Breakfast’ pension. De katten zitten op de eerste verdieping. “Maar ik ben meer van de honden, dus van dit deel weet ik minder af.” Dan vertelt ze dat ze thuis naast haar hond nog vier katten en twee chinchilla’s heeft. Er verschijnt een brede lach op haar gezicht. “Het eerste katje miste een pootje. Ik moest hem hier in het asiel verzorgen en dacht: die gaat met me mee.”