Voor de Amsterdammers Frits en Bert is de huidige economische crisis niet de eerste crisis die ze meemaken. In Sterk door Werk vertellen ze over hun kindertijd in het Amsterdam van de jaren ’30. Ook toen brak er een crisis uit waardoor veel mensen hun baan verloren. Onder wie de vaders van Frits en Bert. Met hen gaan we terug naar de plek waar in de jaren ’30 twintigduizend werklozen verplicht moesten werken voor hun uitkering: het Amsterdamse Bos. Daar ontmoeten we ook Raymond, voor wie het Amsterdamse Bos eveneens een belangrijke rol in zijn leven speelt.
Sterk door werk geeft een inkijkje in het leven van werkloos Amsterdam in crisistijd. Wat betekende het om werkloos te zijn in de jaren ’30? En hoe verschilt deze beleving van de manier waarop werkloosheid gedurende de huidige crisis ervaren wordt? Kunnen we leren van de jaren ’30 waarin op grote schaal werk werd gecreëerd voor werklozen of is het eerder een schrikbeeld en mogen we blij zijn dat we nu in een andere tijd leven?
Achtergrond crisis jaren ’30
Ook in de jaren ’30 waaide er een crisis over uit Amerika nadat de beurs daar instortte. De gevolgen waren echter vele malen groter dan nu: ongeveer de helft van de werkende Amsterdammers verloor haar baan. Zo ook de vaders van Frits en Bert, waardoor zij opgroeiden in wat we nu als ‘armoede’ zouden aanduiden. Ze kregen kleding van de gemeente, een warme maaltijd op school en thuis aten ze nooit vers brood.
Werklozen waren, wilden ze een uitkering krijgen, verplicht te werken in werkverschaffingsprojecten. Dit waren grootschalige projecten van de gemeente waarbij zoveel mogelijk werkloze Amsterdammers eenvoudig werk moesten verrichten. Zo ook in het Amsterdamse Bos. Daar groeven ze met een schop en een kruiwagen de ruim twee kilometer lange roeibaan uit en plantten ze de bomen van een bos dat vandaag de dag het grootste recreatiegebied van Amsterdam is.
Wil je meer weten over de crisis van de jaren ’30 in Amsterdam? Bekijk het interview met historicus Piet de Rooy:
Achtergrond werkloosheid gedurende de huidige crisis
In het Amsterdamse Bos ontmoeten we ook Raymond. Hij is al tien jaar werkloos en solliciteert waar hij kan, maar keer op keer wordt hij afgewezen. Hoe graag werklozen als Raymond ook willen werken, op dit moment zijn er te weinig banen in Nederland om alle werklozen aan het werk te helpen. Het beeld heerst dat werklozen de hele dag thuis op de bank zitten, maar Raymond werkt 32 uur per week in een re-integratietraject om zijn uitkering te behouden.
Wil je meer weten over werkloosheid gedurende de huidige crisis? Bekijk het interview met arbeidsdeskundige Paul de Beer: