NAP maakt een rondgang langs de Amsterdamse fractievoorzitters. Vandaag: Roderic Evans-Knaup, vanaf woensdag 25 januari de nieuwe fractieleider van Red Amsterdam.
AMSTERDAM, 20 januari – Barre tijden in de Stopera. Amsterdam moest al ruim tweehonderd miljoen besparen, maar het was niet genoeg. In maart stemt de gemeenteraad over een extra bezuinigingspakket van honderdvijftig miljoen. Waar valt nog wat te halen? Wat kiest het college? Waarvoor strijdt de oppositie?
Red Amsterdam bezet sinds de oprichting van de partij in 2010 één zetel in de Amsterdamse gemeenteraad. Op die stoel zit vanaf woensdag 25 januari Roderic Evans-Knaup (1971), nu nog duoraadslid. Hij volgt Pitt Treumann op als fractievoorzitter van de partij. Evans-Knaup heeft er zin in. “Er valt nog genoeg te redden aan Amsterdam.”
Red Amsterdam wordt wel eens neergezet als een one-issuepartij die alleen strijdt voor de Noord/Zuidlijn.
“Dat zijn we wat mij betreft absoluut niet. De Noord/Zuidlijn staat symbool voor een groter probleem, namelijk dat de gemeente Amsterdam niet goed omgaat met gemeenschapsgeld. Overigens zeggen we op dit moment ook niet meer dat de bouw van de Noord/Zuidlijn moet stoppen. Stoppen is in dit stadium niet langer goedkoper voor de stad. We zeggen wel dat het een slecht besluit is geweest. Doorbouwen moet op de meest efficiënte manier gebeuren. Maak de metrostations bijvoorbeeld niet duurder dan nodig.”
Heeft Red Amsterdam al een nieuw speerpunt?
“Ons centrale thema is nu de menselijke maat van Amsterdam. Amsterdam is een stad met 780 duizend inwoners. Die moet je ook besturen als een stad met 780 duizend inwoners. Dus niet zoals metropolen als New York of Londen, maar ook niet als Heerhugowaard. Om die reden zijn wij voor het afschaffen van de stadsdeelraden. Met een indeling in stadsdelen maak je van Amsterdam zeven Heerhugowaardjes.”
In uw partijprogramma staat dat Amsterdam de crisis op een realistische manier onder ogen moet komen. Getuigen de grote gemeentelijke bezuinigingen van realiteitszin?
“Van mij had het wel iets minder mogen zijn, maar de hoogte van de bezuiniging vind ik realistisch. Wat dat betreft heeft het college het goed gedaan. Dat de bezuinigingen Amsterdam hard raken, vind ik wél een probleem.”
Waarop had niet bezuinigd mogen worden?
“De Rijksbezuinigingen zorgen ervoor dat Amsterdam bijna 120 miljoen per jaar moet besparen op de kunsten, en dan doen we daar als stad nog eens 10 miljoen bovenop. Dat is te veel. Ik vind juist dat we een signaal moeten geven aan het Rijk: stop daarmee.”
Een ander programmapunt van Red Amsterdam is dat een wethouder van Financiën niet twee portefeuilles mag beheren.
“Op dit moment hebben we een wethouder van onderwijs (Lodewijk Asscher, PvdA) die de portefeuille Financiën erbij doet. Maar de gemeente Amsterdam telt 15 duizend personeelsleden en heeft een omzet van 5 miljard euro. In het bedrijfsleven zou de gemeente een grote beursgenoteerde onderneming zijn. Er is geen enkele grote onderneming waarbij de financieel-bestuurder nog allerlei andere taken heeft. Waarom zou Financiën in een politieke organisatie wel een ondergeschoven kindje mogen zijn?”
Waar valt volgens Red Amsterdam nog geld te halen?
“Wij denken dat er geld zit in de rente-inkomsten van Amsterdam. De stad leent geld tegen een rente van zo’n anderhalf procent. We lenen dat uit aan stadsdelen en andere partijen waar de gemeente mee te maken heeft, tegen een rekenrente van 4.5 procent. Dat verschil van ongeveer 3 procent is aan het einde van het jaar over, en dat kunnen we herverdelen. Het college ziet dat elk jaar weer als een meevaller. Ik vind dat we dat zo veel mogelijk moeten gebruiken om de bezuinigingen te verzachten. In 2011 gaat dat om ongeveer 35 miljoen euro.”
Maar waar moeten de honderd miljoen euro extra bezuinigingen precies vandaan komen?
“Uit megalomane projecten. De olympische ambitie is compleet onzinnig. De kans dat Amsterdam de Olympische Spelen binnenhaalt, is al erg klein, maar als ze worden binnengehaald vind ik dat onwenselijk. Dat gooit de stad voor een feestje van drie weken tien jaar lang op de schop.”
Stoppen met het project om de Spelen binnen te halen, brengt op korte termijn geen honderd miljoen in het laatje.
“Ik denk niet dat je bij een post honderd miljoen kunt vinden. Als je niets extra’s van de structurele jaarlijkse uitgaven afhaalt, maar juist bij grote, eenmalige projecten een paar miljoen wegplukt, dan komt Amsterdam een heel eind. Dat stadsdeel Oost 28 miljoen euro uitgeeft om MuzyQ te kopen, is een absurde gedachte.
“Daarnaast het afschaffen van de stadsdeelraden. Het centrale bestuur zou alleen de grote lijnen kunnen uitzetten en dan doen ambtenaren de rest.”
De stad mag zich van Red Amsterdam niet groter voordoen dan ze is.
“Amsterdam mag best een grootstedelijke moraal hebben. We willen een vrije, tolerante stad zijn, bijvoorbeeld voor homoseksuelen, en we mogen ons wat dat betreft best meten met bijvoorbeeld Berlijn. Maar de stad moet geen kostbare evenementen of projecten plannen die veel groter zijn dan nodig.”
Waar zou het College beslist van moeten afblijven?
“Er wordt nu te veel bezuinigd op zaken die de zwaksten raken. Het versneld afschaffen van de gesubsidieerde ID-banen, bedoeld om mensen te laten (her)integreren in de reguliere arbeidsmarkt, vind ik wanstaltig. Mensen een zinvolle invulling van hun leven afnemen en zo de bijstand in duwen, daar had ik graag een andere oplossing voor gevonden.”
Red Amsterdam voert oppositie, terwijl de huidige gemeenteraad instemt met bijna alles wat het College voorstelt. Hoe probeert u als eenmansfractie toch iets te bereiken?
“Als eenmansfractie heb je geen stemkracht. Er valt op geen enkele manier macht uit te oefenen. Je hoopt dat je het College met gezond verstand kunt overtuigen van jouw standpunten. Het mooiste recht dat oppositiepartijen hebben, is het initiatiefrecht. Met GroenLinks hebben we bijvoorbeeld het initiatiefvoorstel ‘Amsterdam, kernenergievrije gemeente’ ingediend. Dat instrument wil Red Amsterdam vaker gebruiken.”