Rijkswaterstaat organiseert deze week drie informatiebijeenkomsten over de verbreding van de A10 en de A1. Niet iedereen is blij met meer asfalt. NAP bezocht een bijeenkomst in Amsterdam Oost met een actievoerder van het eerste uur.
AMSTERDAM, 11 januari – Hilde Claas (1955) zit op een barkruk in café-restaurant Boven Nul naast de Jaap Edenbaan. Naast een ouder echtpaar is ze de enige bezoeker van de informatiebijeenkomst dinsdagmiddag voor bedrijven van Rijkswaterstaat over de verbreding van de A10 en de A1 in Amsterdam Oost.
Ze is fel als ze vertelt over de strijd die ze met haar stichting heeft geleverd tegen de verbreding van de snelweg. Claas is woordvoerster van de Stichting Buurtvereniging A1/A10-Oost en heeft vijf jaar actie gevoerd om de verbreding tegen te houden. De verbreding van de snelweg zou geluidsoverlast veroorzaken en een nog slechtere luchtkwaliteit opleveren. De hoge geluidsschermen, die vier tot tien meter hoog kunnen worden, zouden bovendien een barrière door de wijk veroorzaken.
Op 4 januari 2012 veegde de Raad van State in een uitspraak alle bezwaren van de Stichting Buurtvereniging en veertig andere klagers van tafel, waardoor de overheid vrij spel heeft om op 16 januari 2012 met de aanleg van de rijstroken te beginnen. “En dat terwijl er helemaal niks van klopt”, zegt Claas. “Ze nemen hun beslissing op basis van oude rapporten en verkeerde informatie. Het argument was dat ze de zestigduizend huizen die in Almere zouden worden gebouwd wilden bereiken, maar die komen er helemaal niet.”
De stichting kwam in november 2006 voor het eerst bij elkaar, kort nadat de verbinding van de A6/A9 onder het Naardermeer door de Tweede Kamer was weggestemd, vertelt Claas. “Toen kwam in plaats daarvan het plan om de A1, A10, A9 en A6 te verbreden.” Claas houdt de adem in en ze leunt naar achter. “We worden gewoon belazerd. De gezondheid is in gevaar. De GGD heeft ooit getest op luchtkwaliteit, maar die cijfers zijn nooit gepubliceerd.”
Verbreding A10 en A1:
De verbreding van de A10 begint in januari 2012 en moet in april 2014 af zijn. Naast de uitbreiding naar vier rijstroken maakt aannemerscombinatie CADICOM op de A10 een speciale afrit naar het Science Park en komt er een aansluiting met de Middenweg. Een busbaan moet de bus de drukte bij knooppunt Watergraafsmeer laten vermijden. Ook de A1 in de richting van Diemen krijgt vier rijstroken.
Om zoveel mogelijk overlast te vermijden, werkt Rijkswaterstaat op belangrijke op- en afritten vooral in de nacht. Tijdens de ochtend- en avondspits verwacht Rijkswaterstaat op het traject een extra reistijd van tien minuten. Dit komt door versmalde rijstroken en een maximumsnelheid van negentig kilometer per uur.
De werkzaamheden aan de A10-Oost en de A1 richting Diemen zijn het eerste deelproject in de weguitbreiding Schiphol-Amsterdam-Almere, dat in 2020 af moet zijn. Met de weguitbreiding wil de overheid het fileprobleem op de ring Amsterdam oplossen en de verbinding naar Almere verbeteren.
Rijkswaterstaat is in totaal zeven jaar bezig geweest met het juridische proces voor de weguitbreiding. Het totale geraamde budget voor het project bedraagt 4,4 miljard euro.
Claas komt vandaag om te informeren hoe de weg precies verbouwd wordt. Dat is ook het doel van de presentatie die Rijkswaterstaat na een half uurtje start. Geen stof voor een discussie, slechts een informatief praatje. “We kunnen goed oefenen”, grapt Paul Knoester, omgevingsmanager van Rijkswaterstaat. Na de bijeenkomst in Oost is er vandaag een bijeenkomst in Schuilkerk De Hoop in Diemen en morgen nog een in het Dorpshuis in Duivendrecht.
De snelwegen A10 richting Duivendrecht en Watergraafsmeer en de A1 richting Gooi en Almere zullen van 2×3 naar 2×4 rijbanen verbreed worden. Dit zal binnen twee jaar gebeuren en het fileprobleem zal afnemen, vertelt Rijkswaterstaat. Om geluidsoverlast te voorkomen wordt elf kilometer aan nieuwe geluidsschermen aangelegd, ongeveer zeven voetbalvelden glas, legt André Buijs van aannemerscombinatie CADICOM uit.
Aan de hand van een foto laat Rijkswaterstaat zien hoe de nieuwe geluidsschermen eruit komen te zien. Te zien zijn twee foto’s van een speeltuin in Betondorp, met op de achtergrond de oude en de nieuwe geluidsschermen. Claas lacht en buigt zich wat opzij. “Ziet er mooi uit toch?”, zegt ze ironisch. “Toch irritant dat ze het zich zo voorstellen. Die weg wordt verbreed. Dat scherm komt dan toch veel dichter op de speeltuin te liggen.”
Eigenlijk wilde Claas met haar stichting nog flyers maken met informatie hoe mensen naar het Europese Hof kunnen stappen, de enige kans die ze nog hebben. “In Duitsland hebben mensen ook weleens vrachtauto’s in hun wijk tegengehouden.” Toch hebben ze het niet gedaan. “We zijn er even klaar mee. We moeten even op adem komen. Het besluit van de Raad van State heeft er diep ingehakt. Eind deze maand hebben we een vergadering, of onze stichting niet opgeheven moet worden.”
Claas is boos op de overheid, maar ook op die mensen die het zomaar over zich heen laten komen. “Ik woon niet aan de snelweg, maar ben er wel mee in de weer. En die mensen die daar wonen hebben ‘geen tijd’, maar zijn o zo blij met ons.” Ze verwacht ook niet dat er veel mensen komen op de informatieavonden. “Het interesseert veel mensen gewoon niet.”
Als de presentatie afgelopen is, wil Claas nog wat vragen stellen. Ze vraagt naar de aansluiting met de Carolina MacGillavrylaan. Of de maximumsnelheid wel in bedwang gehouden kan worden? En kan de dierenambulance nog wel makkelijk uitrijden? Een grote bouwtekening biedt uitsluitsel. De dierenambulance kan alle kanten op, de maximumsnelheid is volgens de expert van Rijkswaterstaat ‘gewoon’ een kwestie van handhaving.
“Ik moet hier weg, ik heb geen zin meer”, zegt Claas als ze wegloopt tegen een andere medewerker. “Ik weet ook niet of ik jullie succes moet wensen”. Dan is ze weg, op de fiets.