Van zijn debuutroman Dagen van gras maakte schrijver Philip Huff (27) een scenario voor een televisiefilm. Nu is hij bezig met een nieuw boek. Geen autobiografie, hoewel de hoofdpersoon Philip Hoffman heet. “Deze jongen was gewoon een Philip”.
Hij hoort geen stemmen meer in zijn hoofd. Of in ieder geval minder. Philip Huff (27) is na zijn debuutroman Dagen van Gras (2009) bezig met een nieuw boek, Niemand in de Stad (gepland januari 2012). Ben van Deventer, het hoofdpersonage uit zijn debuutroman, bleef tegen hem praten. Ook toen het boek al af was. “Met die nieuwe jongens heb ik dat niet meer. Nu het boek bij de drukker ligt, zijn ze stil.”
Philip Huff, grijze trui, spijkerbroek, blond haar, blauwe ogen, praat zoals hij schrijft: snel, met korte zinnen en weinig bijvoeglijke naamwoorden. Zoals de proloog van Dagen van Gras eindigt: “Ik ben Ben. Ben ben ik. Ik ben begonnen.”
In Dagen van Gras vertelt Ben van Deventer over zijn jeugd. Ben groeit op in het oosten van het land, op een landgoed waar alleen zijn opa en zijn ouders wonen. Hij is eenzaam en verveeld. Als zijn opa overlijdt, zijn Britse vader naar Engeland vertrekt en Ben zijn nieuwe buurjongen Tom ontmoet, gaat het mis. Ben luistert vanaf dan alleen nog maar in zijn boomhut naar plaatjes uit de vinylcollectie van zijn vader. Bob Dylan, Eric Clapton, Elvis Presley en The Beatles. Samen met Tom blowt hij daar talloze joints weg. Ook probeert hij paddo’s en dat is geen succes. Ben glijdt af in een psychose en belandt in een gesloten inrichting. Het eindpunt: een kliniek aan de rand van Amsterdam, van waaruit Ben zijn verhaal vertelt.
Hakken in een verhaal
Een boek waar een film van gemaakt kon worden, vonden de VPRO en productiemaatschappij Circe Film. Op het Nederlands Filmfestival ging Dagen van Gras vorige maand in première. “Een televisiefilm”, relativeert Huff in een Amsterdams café. Hij verkocht de filmrechten onder één voorwaarde: hij zou zelf het scenario schrijven. “Ik dacht dat als er heel veel aan veranderd moet worden –en dat moet haast wel bij een televisiefilm van 50 minuten- ik het liever zelf doe.”
Biografie
Philip Huff (1984, Naarden) studeerde geschiedenis en filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Tijdens zijn studententijd reed hij Martin Bril rond door het land. “Schrijf nooit over schrijvers”, was het enige advies dat hij van hem meekreeg.
Huff debuteerde in 2009 met de roman Dagen van gras bij uitgeverij De Bezige Bij. Hiervoor werd hij genomineerd voor de Academica Debutantenprijs en de Grote Jongerenliteratuurprijs. Huff publiceerde verhalen in De Gids, Hollands Maandblad en Hollands Diep. Dit jaar werd hij gekozen tot winnaar van de Hollands Maandblad Prozaprijs 2011.
Op 16 december zal de televisiefilm van Dagen van gras te zien zijn; Huff schreef zelf het scenario. Begin 2012 verschijnt zijn nieuwe boek, Niemand in de stad.
Huff moest kiezen. ‘Hakken’, in zijn debuutroman waarvan hij het zo mooi vond dat iedere lezer het verhaal op zijn eigen manier interpreteerde. Want het verhaal van Ben is volledig vanuit het ik-perspectief geschreven, zodat de lezer –net als de psychotische Ben- niet meer weet wat wel of niet gebeurd is.
“In een film kan dat niet, heb ik mij laten vertellen. Dan is het verhaal gebaat bij duidelijkheid en het maken van keuzes. Dus dat heb ik gedaan, hoewel je je altijd kunt afvragen of het de juiste keuzes waren.”
De opa van Ben, met wie hij een bijzondere band had, maakt in de film plaats voor een klusjesman. De vader sterft niet aan kanker, maar komt om in een auto ongeluk. En het is duidelijk dat Tom, de beste vriend van Ben waarvan het voor de lezer altijd in het midden bleef of deze denkbeeldig was of niet, alleen in het hoofd van Ben bestaat. “Jammer, maar ik denk dat de film de beeldtaalvariant is van het verhaal zoals ik het eigenlijk altijd in mijn hoofd had. Van de eenzame jongen die op zijn manier probeert te ontsnappen.” Hij is blij met het scenario: “meer dan bij het schrijven van het boek heb ik over de essentie van het verhaal van Ben nagedacht.”
Breuk met Ben
“Zo mooi is er zelden over muziek geschreven”, stelde radiocoryfee Frits Spits over de debuutroman van Huff. Nederlands ‘nieuwe literaire telg’, zoals Huff in recensies werd genoemd, kreeg vooral veel lof over de manier waarop hij muziek– the Beatles, Bob Dylan, Pink Floyd – centraal in Dagen van Gras had geschreven. Een compliment, meent Huff. “Maar ik heb dat niet zo geschreven zodat 50-jarige mannen kunnen zeggen ‘goh wat leuk dat twintigers nog over The Beatles schrijven’.”
Huff bracht Ben tot leven. Hij kreeg zijn eigen Twitter account en op zijn website verschenen de liedjes die Ben in de roman schreef. Maar dit jaar was het tijd voor een breuk met Ben. Huff: “Ik kon niet met Ben en de personages uit Niemand in de Stad tegelijkertijd bezig zijn.” Ben stuurde zijn laatste tweet op 23 april dit jaar de wereld in. En in Huff’s nieuwe boek gaat het “expres niet over muziek”. Of over waanzin. Huff: “Ook als ik korte verhalen schrijf, wissel ik altijd een gekke verteller af met een normale. Met mijn nieuwe hoofdpersoon is dan ook weinig mis, denk ik”.
Waar Dagen van Gras over eenzaamheid gaat, beschrijft Niemand in de Stad vriendschap. Philip Hoffman, de hoofdpersoon, vertrekt naar Amsterdam om te studeren en ontmoet in zijn studentenhuis Matt en Jacob. “De proleet” en de “intellectueel”, zoals Huff ze respectievelijk typeert. Aangespoord door zijn nieuwe vrienden verliest Philip, die voor het eerst op eigen benen staat, zich in het studentenleven. En wordt hij verliefd op het verkeerde meisje. Huff: “Philip is gewoon een knoeier. Hij maakt er uiteindelijk een rommeltje van. Net als iedereen.”
Het magische ‘wat als’
Zijn Huffs boeken autobiografisch? Het voorwoord van Dagen van Gras zegt: ‘Dit boek is fictie’. Toch kwamen de vragen. En dat is niet vreemd, aangezien Huff het verhaal volledig vanuit het ik-perspectief beschrijft. Hij weet de isoleercel van Ben tot aan de papieren po toe te beschrijven.
Niemand in de Stad is ook vanuit ik-perspectief geschreven en bevat duidelijk autobiografische elementen. Huff heeft net als de hoofdpersoon in een Amsterdams studentenhuis gewoond en schreef ook zijn scriptie over Bob Dylan. Maar de meest frappante overeenkomst zit in hun naam: Philip Huff en Philip Hoffman.
Huff zelf laat het liever in het midden. “Uiteindelijk is alles autobiografisch”, antwoordt hij. “Zelfs wat er niet in mijn leven gebeurt, kan ik in mijn boeken autobiografisch maken. Je hebt altijd dat magische ‘wat als’. Wat als ik verliefd zou zijn geworden op een meisje die niet mijn vriendin was?”, zegt hij verwijzend naar zijn tweede boek. “Wat had ik dan gedaan? Wat als ik een pil zou hebben afgeslagen op een feestje, een ander die nam en vervolgens een hartstilstand kreeg?”
Voor Philip Huff is schrijven als acteren. Hij is in eerste instantie niet de verteller, niet degene die zijn personages observeert. Huff is de hoofdpersoon. Het is een truc die hij in al zijn verhalen toepast. “Ik noem de hoofdpersoon altijd Philip.” Pas als het verhaal bijna klaar is, bedenkt hij een andere naam die beter bij het personage past. “Maar de jongen uit Niemand in de Stad was gewoon een Philip. Dus ik dacht: ‘ik ken wel meer Philips die niet allemaal mij zijn’.” Hij rolt zijn glas muntthee tussen zijn handen. “Misschien moet ik eens een boek in de derde persoon schrijven. Kijken hoe dat uitpakt.”
De televisiefilm Dagen van Gras zendt de VPRO op 16 december uit. Huffs tweede boek, Niemand in de Stad, verschijnt in januari 2012.
