Achmed Baâdoud (39) kijkt tevreden terug op zijn het eerste jaar als stadsdeelvoorzitter van Amsterdam Nieuw-West. De criminaliteit is afgenomen en de buurt is niet meer negatief in het nieuws. In tegenstelling tot zijn voorganger Marcouch hanteert Baâdoud een strikte scheiding tussen kerk en staat. Al schakelt hij wel graag de hulp van geestelijk leiders in.
Amsterdam, 9 feb- “Ik ben belijdend moslim. Maar wat ik thuis doe, -of ik nou mijn tapijtjes weef of op mijn kop sta- vind ik niet interessant voor de rest van de mensen in het stadsdeel. Maar de mensen in de moskeen, kerken en synagogen zijn wel mijn bewoners waarmee ik contact wil. Dus heb ik alle imams en voorzitters uitgenodigd en gevraagd: wat gaan we doen? Het kan natuurlijk niet dat ik straatcoaches moet inzetten om kinderen om tien uur ‘s avonds naar huis te sturen terwijl de moskeebezoekers na het avondgebed met een boogje om die kinderen heen lopen. Het is ook hun taak om ze mee te nemen richting huis. Ik kan met die imams en voorzitters over alles praten. Of het nou gaat om afval, antisemitisme of homogeweld.”
Hoe wilt u het geweld tegen homo’s oplossen?
“Het belangrijkste is dat het probleem bij de wortels wordt gepakt. Dat zijn de ouders. Toen er laatst een homopaar werd lastig gevallen heb ik tegen de moeders van de daders gezegd: als u accepteert dat deze mensen lastig worden gevallen, dan bent u morgen aan de beurt met uw hoofddoekje. U weet niet hoe snel die vrouw het probleem heeft aangepakt.”
Ondertussen stemmen steeds meer homoseksuelen op de PVV
“We hebben te maken met twee minderheden: Amsterdammers van Marokkaanse komaf en homo’s. Marokkanen worden gediscrimineerd dus pakken ze weer een ander zwakke groep. Ik praat daarover met ouders en imams en zeg: je bent in een land waar het vrij is om te zijn wie je wilt zijn. Het moet niet uitmaken op welke partij je stemt, we hebben de grondwet en die is voor iedereen van toepassing”.
Zijn alle imams het daarmee eens, ook al wordt homoseksualiteit in de Koran veroordeeld?
“Dat is precies de reden waarom je scheiding tussen kerk en staat hebt. Ik wil helemaal niet dat er geciteerd wordt uit de Koran over homo’s.”
Kunnen de Imams zich daar ook in vinden?
“Ze moeten zich daar in vinden. Ze leven in Nederland. Zoals zij het recht hebben om hier als imam te zijn in de moskee, zo heeft de homo ook het recht te zijn wie hij wil zijn.”
Hoe verloopt zo’n gesprek met imams?
“Ik vraag ze bijvoorbeeld niet alleen te prediken over hoe de profeet in het verleden heeft geleefd, maar ook over de actualiteit. Als wij problemen hebben met groepen mensen die lastig worden gevallen dan moeten de imams in de moskee zeggen: dat accepteren we niet meer.”
Maar u kunt niet zeggen wat er in de moskee gezegd mag worden. Dat is ook de scheiding tussen kerk en staat.
“Nee. Maar ik vraag hen wel betrokken te zijn bij de samenleving. Dat ze geen mooi weer spelen in de moskee terwijl het buiten dondert. Dat kun je niet afdwingen, maar ik heb tot nu toe van geen enkele instantie of persoon te horen gekregen: ik doe niet met je mee. Ik vraag of mensen mij helpen. Daar behaal ik resultaten mee.”
Kunt u daar nog een ander voorbeeld van geven?
“Er kwamen ouderen naar mij toe die zeiden: we vinden het verschrikkelijk in onze buurt. Er staan iedere dag drie jongens en er wordt ingebroken in auto’s en woningen. Ik zei: lieve mensen, jullie zeggen allemaal dat die drie etters dagelijks om één uur de wijk in komen. Wat gebeurt er nou als jullie om tien voor één je jas aan doen en zelf op het bankje gaan zitten. Dat hebben ze gedaan. Daarmee geven ze een signaal: het is ook onze buurt. Ik wil dat iedereen meewerkt en daarbij interesseert het me niet waar je vandaan komt of wat je gelooft.
Iemands achtergrond kan toch van belang zijn?
Welke achtergrond? Ik heb hier honderd verschillende nationaliteiten. Ik wil geen etiketjes opplakken. Ook omdat ik zelf ervaren heb dat ik met mijn Marokkaanse afkomst bij de brandweer mocht werken terwijl mijn vriend, een geboren Amsterdammer, werd geweigerd. Dat heeft mij altijd tegen de borst gestuit.
Wat heeft het nieuwe kabinet voor invloed op de sfeer in Nieuw West?
Ik merk dat mensen zich minder welkom voelen. Zij krijgen nu twee verschillende boodschappen: doe mee (vanuit het stadsdeel) en je bent niet welkom (vanuit de PVV). Het idee om hoofddoekjes te verbieden in het openbaar vervoer doet me aan het Amerika ten tijde van de apartheid denken.