- Protesteren tegen bezuinigingen in het onderwijs
Amsterdam, 21 jan – Laurens (18), groene legerjas, zwarte zonnebril en een kaalgeschoren hoofd, pakt een protestbord van de SP, rukt het witte vel eraf en steekt de overgebleven houten paal de lucht in: OPRUTTEEEEEEE! Hij staat deze vrijdag samen met duizenden studenten op het Malieveld in Den Haag.
Laurens is gekomen om te protesteren. Niet eens zozeer tegen de kabinetsplannen om flink te bezuinigen op het onderwijs, maar meer “om een verandering teweeg te brengen in de gevestigde orde”. Hij doet dit door elke spreker luidkeels te voorzien van een beledigende leus. Intussen klokt hij het ene na het andere Albert Heijn biertje weg en laat af en toe een harde boer. “Laurens! Moet je kijken, daar heb je die trut van de VVD”, roept zijn vriend, die overigens later op de middag zijn shirt zou uittrekken en ‘Laat je niet uitkleden’, op zijn magere lichaam liet schrijven. Aan de VVD heeft Laurens helemaal een hekel, hij pakt zijn houten paal stevig vast en scandeert zijn speciaal hiervoor bedachte leus: “Je moeder is een hoer!!!”.
Boe-roepen
Om Laurens heen staan behalve zijn vijf vrienden vooral brave studenten. Voorzien van spandoeken met leuzen als: “Marja is het spoor bijster”, “Op-Rutte” en “Misschien kan Al Quaida ons opleiden?”, proberen zij te luisteren naar de sprekers op het podium. Ze zijn bijeen om hun stem te laten horen tegen de kabinetsplannen om onder meer langstudeerders een boete van drieduizend euro te laten betalen. “Studenten hebben recht op financiële ondersteuning”, roept een van de sprekers vanaf het podium. “Boe”, klinkt er luid. “Maar wacht eens, dat klopt toch gewoon?”, vraagt het meisje naast me aan haar vriendin. “Jawel, maar ik vind het gewoon leuk om ‘boe’ te roepen”, antwoordt ze.
Laurens heeft inmiddels de media en specifiek Rutger Castricum van omroep Powned ontdekt. Als Castricum ook Laurens ontdekt, deinst hij met zijn roze microfoon naar achter. Hij blijft op vijf meter afstand staan en werpt angstige blikken op de boomlange jongen. Maar Laurens heeft het te druk met de beveiliging: “Nee ik heb geen probleem, als ik nou gewoon een stok wil vasthouden, dan mag ik toch wel gewoon een stok vasthouden?”, zegt hij tegen een jongen met een blauw beveiligingshesje.
Een vrouw met een fototoestel komt op Laurens aflopen. “Kun je voor de foto even je handen voor je mond vouwen en heel hard ‘boe’ roepen?” Dat laat Laurens zich geen twee keer zeggen. “Sorry, kan hij nog even over? M’n instellingen stonden niet goed.” Voor de tweede keer poseert Laurens gewillig voor de camera.
Rode rookbommen
Rode rookbommen en een oorverdovend fluitconcert kondigen de komst van staatssecretaris van Onderwijs Halbe Zijlstra aan. “Wat ontzettend leuk dat jullie voor mijn verjaardag allemaal hier naartoe zijn gekomen”, probeert Zijlstra de ijzige sfeer te doorbreken. “Met deze plannen willen wij alleen maar voorkomen dat jullie straks een enorme staatsschuld moeten afbetalen.” Zijn opmerking wordt gevolgd door een salvo van boe-geroep en gefluit met de door de SP uitgedeelde, rode fluitjes.
“Gaat u wat veranderen aan de plannen?”, wil de presentator weten. Daar kan Zijlstra geen eenduidig antwoord op geven. “JA of NEE?”, roept de menigte. “Ik ga geen dingen beloven die ik niet kan waarmaken”, is Zijlstra’s uiteindelijke antwoord. “Je moeder is een hoer!”, is de reactie van Laurens.
Op de vraag of Laurens na het protest nog iets van plan is, antwoordt hij met een ondeugende grijns: “Ja, we gaan nog iets doen maar ik kan niet zeggen wat”. Als het protest om half vier is afgelopen, rent Laurens met zijn vrienden naar het einde van het veld en verdwijnt uit het zicht.
Intussen is een grote groep studenten op weg naar het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Datzelfde ministerie wordt bewaakt door tientallen politieagenten in felgele hesjes, agenten op grote bruine paarden en ME’ers met gummiknuppels en zwarte wapenschilden. “Hier spreekt de politie”, weergalmt het vanuit een blauw ME busje, “Iedereen gaat nu naar het station, zo niet, dan zullen wij geweld gebruiken”. Er klinken enkele harde knallen en een uitzinnige menigte stormt de gummiknuppels tegemoet.