Achtervolgd door een ijzige bries stap ik mijn fiets op vanaf het startpunt bij de vijver van het Museumplein. Opgejaagd door trams en mijn streven een toptijd neer te zetten, passeer ik onder andere het Rijksmuseum, de Amstel en het Waterlooplein.
Op de Weesperstraat aangekomen stop ik bij een projectbureau van de gemeente met de naam Giro Amsterdam. Deze instelling is verantwoordelijk voor de organisatie van de eerste drie Giro-etappes, die alle drie in Amsterdam zullen beginnen. De tweede rit gaat van Amsterdam naar Utrecht en de derde van Amsterdam naar Middelburg. Bij het projectbureau staat Henriëtte van Oosterzee me op te wachten. Ze is als communicatiemanager medeverantwoordelijk voor de uitvoering van de Giro in Amsterdam.
Het is de tweede keer dat de Giro d’Italia in Nederland begint. In 2002 werd er gestart in Groningen.
De route van de tijdrit in Amsterdam is in samenspraak met de Italiaanse organisatie achter de Giro (RCS) opgesteld door het gemeentelijk projectbureau en goedgekeurd door politie- en hulpdiensten.
Vluchtheuvel
Ze springt op haar oranje damesfiets om me wegwijs te maken in het overgebleven stuk parcours. Samen slaan we rechtsaf op de kruising Wibautstraat-Ruyschstraat in. Daar attendeert Van Oosterzee me op de scherpe bocht die de renners moeten maken. “Die vluchtheuvel moet weg, zodat ze niet uit de bocht vliegen” legt ze uit.
In het oorspronkelijk plan zou de tocht over het Damrak en Rokin gaan. “Maar het bleek niet haalbaar om het winkelgebied bij de Kalverstraat af te sluiten in het weekend van Moederdag in de meivakantie” aldus Van Oosterzee. Ook vertelt ze dat de werkzaamheden aan de Damrak niet passen bij het “mooie plaatjes” decors, zoals de grachten die de route zal aandoen. Van Oosterzee meldt dat het organiseren van een groot sportevenement in Amsterdam een visitekaartje voor de stad is. Zeker in verband met de ambitie om in 2028 de Olympische Spelen in Nederland te organiseren.
Wethouder Gehrels
Na een paar minuten fietsen wijst Van Oosterzee naar een huizenblok. “Daar woont Carolien Gehrels”. Deze Amsterdamse wethouder van onder meer sport (PvdA) liet telefonisch weten dat ze er in opdracht van de gemeenteraad drie jaar mee is begonnen om de “Giro binnen te halen.”
“De overkoepelende organisatie wil geld zien van de stad die etappes wil organiseren. Daarom is er 5,5 miljoen euro beschikbaar gesteld. Een aardig prijskaartje, maar nu hebben we hier wel een sportevenement waarbij de stad het stadion is”, vertelt Gehrels trots. Uit een gemeenterapport blijkt dat dit geld is samengesteld uit gemeente-investeringen, investeringen door commerciële partijen en subsidies.
“De Giro is van groot belang voor Amsterdam. Vooral op sportief gebied. Door middel van deze wielerronde en aanvullende evenementen voor amateurrenners proberen we kinderen op de fiets te krijgen. En natuurlijk gaat het ook om citymarketing. Er is berekend dat deze investering het vijfdubbele zal opleveren voor het Amsterdamse toerisme.”
Ondertussen fietsen Van Oosterzee en ik ter hoogte van de Ferdinand Bolstraat. Ze vertelt me over de praktische problemen waar de organisatie tegen aanloopt. Zo moet er rekening worden gehouden met de bevoorrading van de Albert Cuypmarkt, die niet geblokkeerd mag worden door wegversperringen. Een ander voorbeeld van een logistieke barrière is dat de vijftien Amsterdamse bruggen die de koers telt, dicht moeten blijven. “Dat het scheepsverkeer wordt gestremd, moet ingecalculeerd zijn”, meldt ze. “In totaal zal zeshonderd meter trambaan afgezet zijn.”
Vlak voor het eindpunt van de route bij het Olympisch Stadion slaat mijn reisgenote af om haar kind van school te halen. Als winnaar verschijn ik over de denkbeeldige finish.