Dagboek van een subsidierapport

 

Dit dagboek is van “Zwemmen in Geuzenveld-Slotermeer”

Woensdag 10 februari

Vandaag ben ik uitgekomen. Vijftig minuten later stond ik al op de site van Het Parool. In zwaar verkorte versie dan. Mijn 112 pagina´s – waarvan 21 pagina’s bijlage – zijn teruggebracht tot een bericht van155 woorden. Daar treur ik niet over. Dat leest tenminste iemand.

De eerste alinea van het bericht vat mijn inhoud kernachtig samen: ‘Inwoners van Geuzenveld-Slotermeer dragen elf euro per jaar bij aan het Sloterparkbad, omdat, tegen de afspraken in, het exploitatietekort in 2008 is gestegen tot 700.000 euro. De landelijke norm om bij te dragen is vier tot vijf euro per inwoner.’

Een andere samenvatting had kunnen zijn: Stadsdeel Slotervaart kan niet controleren of de miljoenen euro’s aan subsidie voor het runnen van het Sloterparkbad van de afgelopen jaren goed terecht zijn gekomen.

Donderdag 11 februari

 

De kater van de day after. Ik had zo toegeleefd naar de dag van publicatie. Een drukke periode, met veel stress. Zelf was ik prima volgens planning afgerond. Op 15 januari werd ik voorgelegd aan het bestuur van het Stadsdeel en van Optissport BV, de exploitant van het Sloterparkbad. Een week kregen zij de tijd om te reageren, maar ze waren te laat. Op de valreep kwam nog de reactie van Optissport. Ik was al ingebonden. Halsoverkop moest de reactie apart er nog aan worden toegevoegd. Een lelijk gezicht. De reactie van het stadsdeel kwam op 8 februari. Die moet nog worden gepubliceerd.

En dan ineens de rust. Het korte Paroolbericht is niet gevolgd door een groter achtergrondstuk in de papieren krant. Op internet staat er nergens iets over mij. Zelfs op de site van het stadsdeel en de gemeente ben ik niet terug te vinden. Verdrongen door een bericht over de eerste elektrische veewagen in Amsterdam.

Vrijdag 12 februari

Nog steeds rustig. Dat geeft me tijd wat meer over mijzelf te vertellen. Als het over mij gaat, gaat het al snel over inhoud. En inhoudelijk ben ik best interessant, als ik dat zelf mag zeggen:

Toen het Sloterparkbad in 2001 openging, dacht het stadsdeel dat het zonder gemeentelijke subsidie geëploiteerd zou worden. Maar de eerste twee jaar liep het bad een exploitatietekort van 2,9 miljoen op. In 2003 sprong het stadsdeel bij en vulde het gat met 2 miljoen. Het doel was elk jaar de exploitatiebijdrage van de gemeente te verminderen. Maar in plaats van minder, is het tussen 2006 en 2008 juist meer geworden. Het Sloterparkbad krijgt nu zo’n zeven ton subsidie voor het uitbaten van het zwembad, naast bijna een miljoen voor het beheer. Doordat de uitbater in haar administratie geen onderscheid maakt tussen commerciële en maatschappelijke activiteiten van het zwembad, kan het stadsdeel niet controleren of het subsidiebedrag juist wordt besteed. Ik beveel dan ook een duidelijkere administratie aan.

Zondag 14 februari

Vandaag verscheen ik op de website Holland Swimming Nieuws.  Zij besloten te beginnen met een positieve conclusie: “Exploitant Optisport voert het beheer van het Sloterparkbad in Amsterdam redelijk doelmatig uit.” Pas halverwege het bericht, dat wil zeggen in de derde zin, kwam het financiële tekort ter sprake. Mijn weg naar bekendheid, met de 180 volgers die Holland Swimming op Twitter.com heeft.

Maandag 15 februari

Ik had geprobeerd niet te veel te verwachten. Me zelfs voor te bereiden op het lot van zovele rapporten: de la. Maar gaandeweg dat ik geschreven werd, begon ik me toch op te winden. Ik ben er toch niet voor niets? Mensen moeten mij lezen! Bestuurders, zodat ze hun beleid beteren en lering trekken. Burgers, zodat ze verontwaardigd vragen of hun belastinggeldwel goed wordt besteed. Dat is mijn bestemming.

Gelukkig lijk ik van de la gered te worden. Het stadsdeelbestuur schreef in hun reactie van mij gebruik te maken “om de relatie met de exploitant zo optimaal mogelijk vorm te geven.”  Ze onderschrijven mijn aanbevelingen. De werkgroep die nu bezig is een nieuwe overeenkomst te ontwerpen voor de uitbating van het zwembad zal mij niet vergeten.

Dinsdag 16 februari

Soms word ik wat ongeduldig. Gaat de gemeenteraad nog over mij discussiëren? Komt er een vervolgonderzoek, of de aanbevelingen wel zijn uitgevoerd? Maar of en wanneer dat gaat gebeuren, is nog niet duidelijk.

Wie weet, is mij wel eenzelfde lot beschoren als mijn legendarische voorganger: het rapport “Subsidieverstrekking Zuidoost” uit 2007. Dat rapport heeft heel wat losgeschud. Nu, drie jaar later, is het subsidiebeleid in Zuidoost grondig veranderd.

Van zo’n toekomst kan een rapport als ik slechts dromen.