Bewoners Surinameplein: "Laat het lekker zoals het is"

Het Surinameplein in stadsdeel De Baarsjes gaat op de schop. Bewoners van het plein vinden dat nergens voor nodig. “Die stadsdeelraden hebben gewoon een ongelofelijke drang om projectontwikkelaars aan de gang te krijgen”

Amsterdam – Net voordat de tram halt houdt bij het Surinameplein, scheurt een ambulance er rakelings voorlangs. Het is tekenend om juist op dit plein een ambulance te zien rijden. Volgens de stadsdeelraden De Baarsjes en Oud-Zuid die grenzen aan het plein, is het hier een ware verkeershel. “Een nogal rommelig stuk van de stad,” aldus de stadsdelen in het Parool van 14 januari.

In een nota hebben de stadsdelen verschillende ideeën geopperd om het plein te verbeteren. De plannen hebben diverse namen. Zo is er een Surinamecircuit, een Surinamelaan en een Surinamekwartier. Oud-Zuid en De Baarsjes hebben hun voorkeur al uitgesproken voor de Surinamelaan, die zal bestaan uit ‘een brede verkeersstraat van vier banen, met bomen aan de zijkant’. Het driesterrenhotel Belfort en het aangrenzende huizenblok worden gesloopt en daarvoor in de plaats komen huizenblokken met openbare binnenstraten en pleinen. In juni neemt de gemeenteraad een besluit over de plannen.

Het is geen nieuws dat het Surinameplein gaat verdwijnen. “Ach, dat roepen ze al jaren”, moppert Joke van der Velden, woonachtig in de bakstenen rijtjesflat ten Noorden van het plein. Op het raam van haar woning prijkt een oranje poster met de tekst ‘Mooi Wel, Mooi Niet’ van de Actiegroep Mooi Surinameplein. Inmiddels heeft de beweging honderdvijftig handtekeningen ingezameld om het plein te behouden zoals het is. “Het is helemaal geen druk plein. Onzin! Die stadsdeelraden hebben gewoon een ongelofelijke drang om projectontwikkelaars aan de gang te krijgen.”

Druk gebarend vertelt ze hoe de parkeergarage op het Mercatorplein, dat anderhalve kilometer verderop ligt, werd gesloten ‘omdat er niemand kwam’. “Om er vervolgens hier een te gaan bouwen! Ik vind het prima dat ze de auto’s uit de stad willen houden, maar er zijn nu plannen om een Albert Heijn in die parkeergarage te bouwen. Daarmee trek je alleen maar meer mensen aan. En hoewel ik het geweldig vind dat de Albert Heijn nu nog dichterbij mijn huis komt, lijkt me dat niet de manier om verkeersproblemen op te lossen.”

Joke van der Velden rondt het gesprek af omdat ze weg moet. Recht tegenover haar woning loert een omaatje uit het raam. Ze kijkt de Indische mevrouw Dewnandan (55) na tot aan de tramhalte voor de deur, waar de vrouw met een strippenkaart in de hand uitkijkt naar de tram. “Dit zijn toch mooie huizen?” zegt de Indische terwijl ze een hoofdknik maakt naar de flatjes van driehoog. “Waarom moeten er nieuwe komen? Dat gaat weer heel veel geld kosten en hoe moeten mensen met een minimuminkomen dat betalen?” Tram 1 richting Osdorp houdt stil en zorgt voor kortdurende rust bij de halte.

Mensen met allerlei verschillende etnische achtergronden steken de s106, de doorgaande weg tussen Osdorp en Amsterdam, over. De één wacht netjes op het groene licht, de ander loopt roekeloos door rood. “Je kan als automobilist helemaal niet optrekken bij dit stoplicht richting het centrum,” klaagt Joop Terwilligen vanuit zijn Peugeot 306. “Ik rijd hier dagelijks en heb ook op de website van het stadsdeel laten weten dat ze beter de verkeersveiligheid kunnen verbeteren, dan het hele plein op de schop nemen.” De laatste woorden van zijn zin sterven weg door optrekkende motoren. Het is weer groen.

“Laat het lekker zoals het is”, reageert bloemist Jan Bloem (48) vastbesloten op de vraag of het Surinameplein wat hem betreft gereorganiseerd moet worden. Met een aardappelschilmesje snijdt hij het elastiekje om een bos gele rozen door en duwt hij de stelen van de bos in een machine die de takjes en doorns eraf slaat. “Ik sta hier al drieëndertig jaar met mijn bloemenwagen en het is nog steeds leuk. Ik heb een benedenwoning op het Surinameplein en heb die gekocht vanwege de ruimte hier. Dadelijk krijg ik een gebouw voor mijn neus, daar zit ik niet op te wachten.”

Hoewel de contacten vluchtig zijn, merk je aan de reacties en de tientallen oranje posters op de ramen dat de nieuwe plannen leven onder de bewoners. Ze strijden actief voor het behoud van hun plein. Dat is toch bijzonder voor een ‘rommelig stuk stad’. De tramhalte is aan de andere kant van de straat. Als het groen is kijk ik twee keer naar links en naar rechts voordat ik oversteek. Een gewaarschuwd mens telt immers voor twee.
Grotere kaart weergeven