"Prikkie aalen!"

Morgen organiseert de GGD Amsterdam een inhaalronde voor de vaccinatie tegen de Mexicaanse Griep. Maar zijn mensen nog wel geïnteresseerd in de Mexicaanse griep? De krant nam alvast een voorproefje in Aalsmeer.

Amsterdam – “Hebben we maar één container?” Dorien Heijnen wijst op een gele container waarin zich griepvaccins bevinden. Heijnen is verpleegkundige en als lid van de projectgroep Influenza van de GGD Amsterdam is ze verantwoordelijk voor de griepvaccinaties in de regio Amsterdam. Vandaag is bij het consultatiebureau in Aalsmeer de inhaalronde voor mensen die tijdens de vaccinatierondes in december alleen de eerste prik hebben gehad.

Heijnen verwacht veel mensen. “Woensdag hielden we al de inhaalronde in Amstelveen. Wij dachten, die griep is voorbij, er komt niemand meer. Officieel waren er ongeveer 100 mensen die nog een tweede prik moesten, maar er kwamen er 205!  Er waren er ook 100 uit Amsterdam, daarom was het zo druk.” Uit de regio Aalsmeer en Kudelstaart worden vandaag zo’n 90 mensen verwacht, maar er mogen ook mensen komen uit Amsterdam, en Amstelveen, voor wie dit tijdstip beter uitkomt.

De Nieuwe Influenza A H1N1 is sinds 24 december inderdaad geen officiële epidemie meer. Daar zijn namelijk 5,1 nieuwe griepgevallen per week per 10.000 inwoners voor nodig. In de voorlaatste week van december daalde dat aantal naar 4,4. Tot die tijd zijn in Amsterdam 146 mensen met de griep in het ziekenhuis opgenomen. Maar volgens het RIVM is het gevaar nog niet volledig geweken. Er kan nog wel een nieuwe griepgolf komen.

’s Ochtends om kwart voor negen is Heijnen nog druk aan het voorbereiden. “We hebbben wattenbollen tot in de eeuwigheid, maar wie gebruikt die nou? Die bollen pluizen zo. En nog meer stickers? Joh, stickers tot in het jaar nul.” De assistente die de mensen ontvangt wordt nog even geïnstrueerd. “Als ze geen oproepkaart bij zich hebben, vul je een reservekaart in.”

Om tien voor negen, als Heijnen nog bezig is om kleurplaten en vlaggetjes klaar te zetten, staat de eerste moeder met haar zoontje al op de stoep. “Ik kom voor de tweede vaccinatie, tegen de Mexicaanse griep. Ja, we zijn een beetje vroeg.” In de wachtkamer vraagt een moeder aan haar zoontje: “Weet je wat we hier gaan doen?” Het kleine jongetje antwoordt: “Prikkie aalen.” Om vijf over negen staan er vier moeders en één vader in de wachtkamer. Niemand is langer dan vijf minuten binnen. Soepeltjes wordt iedereen doorgesluisd naar de consultatiebureau-artsen die in twee kamertjes klaar zitten om te prikken. Heijnen stelt ze in één van de kamers een beetje op hun gemak. “Jij bent zeker Bob de Bouwer!”, roept ze enthousiast tegen een jongetje dat een trui draagt met het tekenfilmfiguurtje erop.

Om kwart over negen komt een echtpaar met een jongetje van een jaar of twee en een meisje van ongeveer vier binnen. Het is de familie Piet. Het jongetje begint te huilen en het meisje doet mee. Als het tijd wordt om bij de arts naar binnen te gaan verzet ze zich hevig. “Ik ga niet, ik ga niet!” Binnen wordt nog hard gehuild als vader Piet even later met zijn zoontje naar buiten komt. “Ja, wij vonden het toch wel nodig om die tweede prik te halen. Er is natuurlijk een soort massa-hysterie geweest, maar je weet maar nooit. Je doet het toch uit een soort van voorzorg.” Even later komt ook moeder Piet met haar dochter naar buiten. “De vorige keer was het ook al niet zo’n succes. Huilen, de hele weg heen en de hele weg terug.”

Als de familie Piet vertrokken is, is het leeg in het consultatiebureau. Heijnen sleept met stoelen om de wachtkamer verder in te richten. Terwijl ze dat doet, is ze druk aan het telefoneren. Om de tien minuten komen er nog een paar mensen binnen, maar het lijkt of de extra stoelen leeg zullen blijven vanochtend. De prikartsen zetten hun computers aan en gaan verder met hun gebruikelijke werk. Het is langer dan een kwartier leeg in de wachtkamer, maar Heijnen blijft in de weer. “Wie wil er thee met een stukje appeltaart? De taart is van de Albert Heijn, het was tweede gratis. Ik dacht één voor hier en één voor thuis. Tja, als er toch niemand komt.” Heijnen had nog speciaal een extra arts geregeld omdat het in Amstelveen zo druk was. Hier blijft de teller steken bij 44 prikken. “Ik ben benieuwd hoe het morgen in Amsterdam gaat.”