Zangeres en presentatrice Angela Groothuizen reist vanaf 13 januari door het land met LABEL, een reeks solo theaterconcerten. Op 15 maart is ze te zien in de Kleine Komedie in Amsterdam.
Amsterdam – “Een goede moeder óf een rockdiva? Ik denk dat ik best beiden kan zijn. Kijk naar Anouk, dat is een echte rockbitch, terwijl ze in verwachting is van haar vierde kindje. Geweldig toch?”
Vooroordelen
“Om elkaar te duiden, stoppen mensen elkaar in hokjes en plakken ze een sticker bij elkaar op het voorhoofd. Als publiek figuur krijg ik daar vaak mee te maken. Die stickers of labels gebruik ik als rode draad voor de voorstelling. Tachtig procent van de show bestaat uit muziek. Maar die rode draad is de kapstok waar ik mijn liedjes aan ophang. Ik zet me niet zo zeer af tegen labels of vooroordelen, maar ik wil ze wel graag benoemen. Dat vind ik lollig.
“Om labels van anderen over mezelf te verzamelen, heb ik één interview gepakt uit een stadskrantje om te bekijken met welke woorden er over mij geschreven werd. Er stond onder meer: ‘Alkmaarse, echte Amsterdamse, ex-Dolly Dot, rockzangeres, jurylid, presentatrice, te oud, energiek, te klein, grachtengordel, provinciaals’. Daar staat tegenover dat ik mezelf in de eerste plaats beschouw als performer, in de vorm van zangeres en muzikant, en bovendien als moeder. Maar ik ben inderdaad ook presentatrice en jurylid. Daarnaast heb ik bijvoorbeeld de rol van jongste dochter van een gezin met vier kinderen en de rol van kostwinner. Er zijn veel labels die me passen; dat gaat gepaard met een hoop drukte. Ik werk me een slag in de rondte, maar het is prettig veel afwisselende dingen te doen. Ooit zei iemand tegen me: ‘Door al je verschillende bezigheden word je zo versnipperd.’ Versnipperd? Ik ervaar het juist als prettig om niet voor één gat te vangen te zijn.
“Ik heb ook vooroordelen over anderen. Ik ben ten slotte hetzelfde als iedereen. Ik kan het prima hebben als mensen een oordeel over mij klaar hebben, anders was ik geen kandidaat geworden bij het tv-programma Ranking the Stars op BNN. Bij die serie wordt je geacht vooroordelen over anderen te uiten en te verwerpen. Daar lach ik de kramp in mijn kaken om.”
Ouderdom
“Vroeger heb ik geprobeerd me aan te passen aan anderen. Nu ben ik een groot meisje van vijftig die weet hoe je de bal speelt. Ik heb vriendinnen die altijd zo prachtig als poppetjes waren. Nu ze de veertig voorbij zijn, worden ze plotseling niet meer als poppetje aanschouwd. Daar ben ik me goed bewust van. Sommige mensen die me nu een sympathieke vrouw vinden, zagen me dertig jaar geleden als die bitch van de Dolly Dots. Maar ik pas me niet meer aan. Dit is waar je het mee moet doen.
“Ouder worden zit me dan ook niet in de weg. Het is eigenlijk wel fijn dat sommige vooroordelen over uiterlijk en jeugdigheid verdwijnen als je ouder wordt. Bovendien heb ik het idee dat je wijzer wordt. Daarom heb ik wellicht nooit in een blad als de Playboy gestaan. Ik ben daarvoor te weinig bezig met mijn uiterlijk. Ik weet daar, buiten het verdienen van een hoop geld, sowieso geen goeie reden voor. Daar is een ijdelheid voor nodig die ik blijkbaar niet bezit. Het is wel vervelend dat ik steeds meer mijn best moet doen om teksten te onthouden en dat ik onderhevig ben aan de zwaartekracht. Mensen vragen me waarom ik boos kijk, terwijl ik net zo kijk als voorheen.
“Er zijn niet veel vrouwen op tv die net zo oud zijn als ik. Ik hoor wel eens dat ik wordt beschouwd als bewijs dat er niet alleen voor jonge meiden ruimte op is tv. Dat is juist het mooie aan zingen. Het is niet aan leeftijd gebonden. Zolang het publiek vindt dat mijn houdbaarheidsdatum niet is overschreden, ga ik lekker door. Ruimte voor anderen maak ik niet zomaar.”