De Zuidas zou volgens plannen van de gemeente het nieuwe stadscentrum van Amsterdam moeten worden. Met de energie en dynamiek zoals je die mag verwachten van een stedelijke omgeving. Maar wie er op een doordeweekse avond sfeer komt proeven, komt bedrogen uit.
AMSTERDAM, 20 febr. Een veertiger – kalend, in rood zeiljack – probeert het nog één keer: de trap te beklimmen richting het vertrekpunt van zijn bus. De kastelein van café de Blauwe Engel aan het Zuidplein spoedt hem achterna met zijn laptop en kan een tweede val van de man maar net voorkomen. ‘Het waren maar drie whisky’s, maar toch, helemaal de weg kwijt’, voorziet de kastelein de drie buiten rokende toeschouwers van commentaar
Op woensdagavond om twaalf uur is café de Blauwe Engel de place to be op de Zuidas. Al was het maar omdat je er in de wijde omtrek nergens anders terecht kunt op dit uur. Wat overdag het financieel en zakelijk kloppend hart van de stad is, heeft ’s nachts meer weg van een spookstad. Het is er aardsdonker. Op de anders zo drukke pleinen is geen hond te bekennen. Geen junks, geen hangjongeren, geen overspelige kantoorgenoten. Vanavond niet in ieder geval.
Het Jordaan meets Zuidas concept van de Blauwe Engel lijkt aan te slaan. Een poster van volkszanger Peter Beense hangt achter de donkere houten bar. De hoge ruimte is verlaagd door er een bruin systeemplafond in te zetten. Een man van in de dertig – type advocaat – klampt zich stevig vast aan de bar. Of hij hier werkt op Zuidas. ‘Wat?’. Of je van je werk komt. ‘De fietsenmaker is een lul, hij kan nog geen band plakken’ luidt het antwoord. Een jurist van ING is gelukkig nog scherp: ‘Nee, de sfeer bij ons op kantoor is niet bepaald helemaal optimaal te noemen.’
Buiten op straat kom je sporadisch nog een ijverige high potential tegen die tot laat heeft doorgewerkt. Een stel uit buurt laat de hond nog uit op het Zuidplein. Aan de kantoren te zien waar nog licht brandt, lijkt de regel te zijn: hoe beter het uitzicht, hoe langer de werkdagen. Alleen in de top van de wolkenkrabbers zijn ze nog actief na middernacht.
Er is nog die ene prangende vraag aan de barman. Zo langzamerhand bekruipt je een gegeneerd gevoel als je op het punt staat hem weer te stellen. Zeker op de Zuidas. Hebben jullie last van de kredietcrisis? ‘Nee, niet echt’, is het antwoord. ‘Er wordt langer doorgewerkt. Ze komen dus later binnen en zijn vaak met minder mensen. Maar ze zuipen wel veel meer.’ Dat maakt een hoop goed.
Reacties zijn gesloten