In zijn debuutfilm Jihad for Love bekritiseert Parvez Sharma de intolerantie voor homoseksualiteit binnen de Islam. ‘Tijdens het filmen kwam ik erachter dat homoseksualiteit en religie onverenigbaar zijn.’ Toch is de poging de religie van binnen uit te veranderen belangrijk voor Sharma.
Amsterdam, 13 feb. – Hij is een Indiase moslim en homo en maakte van 2001 tot 2007 de documentaire Jihad for Love. Een film over diepgelovige moslims en moslima’s in Islamitische landen. Parvez Sharma (34) is in Nederland voor een reeks debatten over zijn debuutfilm. Woensdag 11 februari was hij te gast bij de vertoning met debat door stichting Movies that Matter van Amnesty International. Zaal één van Kriterion in Amsterdam was tot de nok gevuld. Ik sprak met Sharma na afloop.
U zegt met de film tegenwicht te willen bieden tegen het slechte imago van de Islam. Wat bedoelt u?
De Islam wordt vaak in een adem genoemd met Osama Bin Laden. Woorden als Moslim en Islam worden vaak in combinatie gebruikt met woorden als geweld en het doden van onschuldige mensen. Dat is niet hoe ik de Islam ken of hoe ik er mee ben opgegroeid. Het is ook niet de Islam uit mijn film.
In de film zien we Iranese mannen die moeten vluchten vanwege hun seksualiteit, een Egyptisch homo die de strijd opgeeft en trouwt. Niet echt een toonbeeld van tolerantie?
Die intolerantie wil ik ook laten zien. Je zal mij niet horen zeggen dat de Islam de perfecte religie is en dat ik hier ben om de Islam te verdedigen. Ik heb zelf een groot probleem met mijn eigen religie. Maar volgens mij kun je op twee manieren veranderingen creëren. Je kunt de religie vanaf de buitenkant aanvallen. Dat creëert naar mijn idee alleen maar woede en onbegrip. Je kunt ook proberen de Islam van binnenuit te veranderen. Dat betekent dat je als moslim verantwoordelijkheid moet nemen en kritisch moet zijn tegenover de Islam. Dat heb ik geprobeerd met deze film. Het Westen moet vervolgens de verantwoordelijkheid nemen om te luisteren.
In de film worstelen homoseksuele moslims en moslima’s met hun geaardheid en religie. Gaat homoseksualiteit en de Islam samen?
Toen ik aan de film begon was ik kwaad, maar ook optimistisch. Ik begreep niet dat homoseksualiteit niet geaccepteerd werd in Islamitische landen. Ik was ervan overtuigd dat dat snel zou veranderen. Maar tijdens het filmen kwam ik erachter dat homoseksualiteit en religie onverenigbaar zijn. Voor religie zijn het gezin, kinderen en het huwelijk kernwaardes. Homoseksualiteit zet zich daar juist vaak tegen af. Hoe vaker ik de koran lees hoe meer ik inzie dat de kloof onoverbrugbaar is. Daardoor ben ik op een punt gekomen dat ik meer vraagtekens bij mijn geloof zet dan ooit.
Waarom blijft u toch aan uw religie vasthouden?
Ik geloof in God, Allah, en het is me tot de dag van vandaag niet gelukt dat geloof op te geven. Maar daarnaast is God of de Koran maar een stukje van de Islam. Wat we eten, de familie, hoe we eruitzien, hoe we ons kleden, hoe we tegen de wereld aankijken. Het komt allemaal voort uit mijn cultuur. En die cultuur kun je niet scheiden van de Islam.
U heeft de film in veel Islamitische landen laten zien. Ook heeft u kopieën over de grens van Iran, Pakistan en Saoedi-Arabië gesmokkeld. Hoe werd de film daar ontvangen?
Heel positief. Ik ben niet bedreigd en er heeft zich geen geweld afgespeeld. De belangrijkste reden daarvoor is dat ik geen Geert Wilders ben. Ik ben een Moslim die een aspect van de Islam bekritiseert, niet de Islam in zijn geheel. De film spreekt voor zich. Het is heel makkelijk om de Islam aan te vallen, zoals Wilders met Fitna doet. Het vereist meer durf en kennis om een genuanceerd beeld neer te zetten. Dat zien mensen en daar handelen ze naar.
Blijft u zich inzetten voor de rechten van homo’s in Islamitische landen?
Ik heb het thema homoseksualiteit gebruikt om een debat te voeren over de Islam, omdat het dicht bij mij ligt. Maar in principe gaat de film over de Islam. De volgende keer zou ik een ander thema gebruiken om mensenrechten in Islamitische landen onder de aandacht te brengen. En buiten dat, ben ik het zat om een professionele homoseksueel te zijn.