Elk jaar verhoogt de gemeente Amsterdam de parkeertarieven om ‘de bereikbaarheid, leefbaarheid en luchtkwaliteit van de stad te verbeteren.’ Op pad met twee parkeerwachters die na jaren van parkeercontroles en boetes uitdelen nog maar weinig resultaat van het beleid zien.
AMSTERDAM – 23 jan. ‘Ik vind het moeilijk als ze over mijn moeder beginnen. Voor iemand met een Surinaamse achtergrond ligt dat nou eenmaal gevoelig. Maar ik schud het van mij af, net als alle andere beledigingen. Als je dat niet kan, moet je dit werk niet doen’, zegt stadswachter André (55). Collega David (57) stuurt de auto de hoek om de Ceintuurbaan op. Aan beide kanten van de weg staat het vol met auto’s. Op verschillende plekken in de straat wordt koopwaar in- of uitgeladen. André kijkt nieuwsgierig door zijn beregende autoraam. ‘Wat gaat deze persoon nou doen? Hij gaat gewoon op het trottoir staan, ik zeg het je.’ David is het er niet mee eens. ‘Dat zie je verkeerd, dat is een parkeerplaats.’ André bindt in. ‘Vanaf hier lijkt het verdomd veel op een verlengde stoep.’
David manoeuvreert het Stadstoezichtautootje verder de stad door. Beide mannen werken al meer dan tien jaar bij de dienst. Ze hebben de hoogte van de parkeertarieven en boetes flink zien stijgen. ‘In de negentien jaar dat ik hier rondloop is het parkeerbeleid ontzettend aangescherpt. Stilstaan op een kruising kostte tien jaar geleden nog vijftig gulden, dat is nu negentig euro,’ stelt André. Volgens de parkeerwachters schrijven zij verreweg de meeste boetes uit aan mensen die geen kaartjes hebben gekocht bij de parkeerautomaat. ‘Maar we bekeuren ook veel mensen die op een invalidenparkeerplaats parkeren of voor hinder zorgen. En dat zijn dan ook meteen de duurdere boetes. Ik weet nog wel dat ik zestig gulden boete gaf voor het parkeren op een invalidenparkeerplaats. Dat is inmiddels honderdvijftig euro. Honderd-vijftig-euro, dat is een hoop geld,’ vindt André. Volgens de parkeerwachters komen de laatste twee overtredingen vooral voor omdat er een groot gebrek is aan parkeerplaatsen in de stad. ‘Mensen doen het liever ook niet, maar ze moeten hun werk doen. En als je nergens een parkeerplaats kan vinden, dan maar even op de invalidenplek.’ Inmiddels staat de dienstauto al een paar minuten achter een Volkswagen Polo geparkeerd. De Polo staat op een plek waar je alleen mag laden en lossen, maar de eigenaar is nergens te vinden. Na de tien minuten wachttijd laat David een wit papiertje uit zijn machine rollen. Zestig euro boete voor de Polo. ‘Deze meneer krijgt nu een bekeuring omdat hij misschien wel nergens anders een plek kon vinden.’
De parkeerwachters verwachten dat de invoering van de nieuwe, hogere parkeertarieven van 2009 het nodige stof zal doen opwaaien. ‘Het zal hier en daar wel weer wat agressie geven, maar dat lijkt een beetje bij het werk te horen. Gelukkig blijft zo’n verhoging nooit lang hangen. De mensen klagen een paar dagen en dan is het geaccepteerd. Ze hebben geen keus.’ Zelf vindt André het ‘belachelijk’ dat het parkeertarief in de binnenstad wordt opgeschroefd naar vijf euro per uur. ‘De gemeente verhoogt het elk jaar onder het mom van een betere bereikbaarheid van de stad en voor een betere luchtkwaliteit. Dat is natuurlijk onzin. In al die tijd dat ik hier werk is er geen auto minder naar Amsterdam gekomen.’ David valt zijn collega bij. ‘En wat denk je van al die rondjes die je moet rijden om een plek te vinden? Dat is pas slecht voor de luchtkwaliteit. Laat ze liever wat meer parkeerplaatsen maken. De uurtarieven stijgen wel steeds, maar de automobilist krijgt er niets voor terug. Geen betere omstandigheden, geen extra parkeerplaatsen, niets. De mensen die wij tegenkomen zeggen: de gemeente heeft zeker geld nodig voor de Noord/Zuidlijn en al die stadsdelen? Tsja, het moet ergens vandaan komen.’
Als David na een rondje Oud-Zuid de Ferdinand Bolstraat op stuurt is het ook daar topdrukte. Een bakker sjouwt met kratten brood heen en weer, terwijl zijn witte bus een deel van het fietspad blokkeert. Verschillende auto’s rijden rondjes om een parkeerplek te vinden. ‘Hoe hoog je die boetes en parkeertarieven ook maakt, mensen zullen naar Amsterdam blijven komen met auto. Als de gemeente echt de bereikbaarheid en luchtkwaliteit van deze stad wil verbeteren, dan moeten ze hele straten gaan afsluiten voor verkeer. Want voor vijf euro blijft niemand thuis.’