Een minuut in de ogen van een wildvreemde kijken zonder een woord te zeggen. Het is het nieuwe speeddaten voor ‘avontuurlijke’ mensen.
AMSTERDAM, 14 jan. – Zijn wenkbrauwen beweegt hij veelbetekenend op en neer, tuit zijn lippen, knikt goedkeurend. Ik lach als een boer met kiespijn. Wanhopig zoek ik iets neutraals om terug te seinen. Hij is kaal, klein en compact. Zijn bril, zijn bril. Die is wel tof. Ik wijs ernaar en steek mijn duim op.
Het is 9 januari en ik doe in café Amstel Haven mee aan de Amsterdamse primeur van het eyeflirt speeddatingspektakel. Eyeflirt-speeddating is overgewaaid uit Amerika en opgepikt door de datingsite Beau.nl. Op hun website las ik ‘Vanaf nu geen suffe gesprekken meer, maar flirten met je ogen. Als je avontuurlijk bent ingesteld, is dit de manier om gelijkgestemden te ontmoeten.’
Maar is eyeflirt-speeddating wel zo hip als Beau.nl het doet voorkomen? Ik ben single, 26, en misschien wel avontuurlijk. Genoeg reden om de proef op de som te nemen. Ik bel flirtcoach Esther Populier voor advies. Ze kent de nieuwe variant op speeddating en juicht het initiatief toe. ‘Eigenlijk draait contact om non-verbaal gedrag. Woorden zijn ballast, zij zorgen voor een hoop ruis. Onze hersenen draaien overuren. "Wat zegt hij nu? O, hij is op vakantie geweest? Is hij eigenlijk wel oprecht?” Non-verbaal flirten daarentegen drijft niet op ratio, maar op emotie. Daar tegenover staat dat je je vooroordelen aan de kant moet zetten. Als je dat kunt, dan neem je de persoon tegenover je veel beter in je op dan bij normaal speeddaten.’
Amstel Haven is vanavond het toneel voor zestien vrijgezelle mannen en veertien vrijgezelle vrouwen tussen de 26 en 42 jaar. Een welkomstcomité speldt me een button op, nummer tien. Vriendin H. krijgt nummer elf. Het café is groot, leeg en weinig gezellig. Veertien genummerde tafeltjes vormen het decor. Links staan de mannen tegen de bar geleund. Rechts zitten de vrouwen tegen de muur. Ontevreden blikken ze richting bar. ‘Moesten de mannen niet tussen de 26 en 42 zijn?’ Meer dan de helft lijkt tegen de veertig of ouder. Optrekkende haargrens, bierbuiken of grijze slapen. Voordat het spektakel begint is contact tussen de seksen verboden.
Maar wat doe je als je straks aan een tafeltje zit? Knipogen, lachen, gieren, brullen of blozen? Bij de gedachte alleen al schiet ik naar de bar voor een gratis welkomstdrankje. De eerste slag op de gong klinkt. Man nummer tien schuift aan. ‘Wat doe ik hier,’ sist kandidate nummer elf, aan het tafeltje naast mij. Man tien schijnt hetzelfde te denken. Onzeker kijken we elkaar aan. Na een minuut klinkt de tweede gong. Snel vel ik mijn oordeel op het formulier ‘ja, nee of misschien’.
Zestien gongslagen. De mannen draaien steeds een tafel door. Elke slag begint het spel der ogen opnieuw. Onwennig, viezig of gênant, ik weet het niet. Ik denk aan de woorden van flirtcoach Populier: je openstellen, geen vooroordelen. Maar hoe flirt je met iemand die je vader had kunnen zijn? Ik houd het op een vriendelijke blik. Er zijn mannen die me een hand geven of die een stukje mime opvoeren. Er is er één die de rekening van Amstel Haven spekt door al zijn tafelpartners een drankje aan te bieden. De één speelt boter kaas en eieren, de ander tekent een huis en zet er “Zoetermeer” onder. Sommige ogen dwalen af, andere ogen bewegen veelbetekenend op en neer. Hier en daar klinkt wat geproest. Maar het gehoopte lachen, gieren, brullen blijft uit.
De laatste gong slaat. Er gaat een zucht van verlichting door het café. De afterparty moet duidelijkheid bieden over twijfelgevallen. Bij de bar ontstaat een opstopping. Nummer twee staat er verloren bij. Hij heeft een beetje gelogen, geeft hij toe. 46 is hij. Man nummer elf is 35, zwaar Duits accent, vrouwelijke bewegingen en één van de jongste, gok ik. Op het toilet loop ik een vrouw met stippentrui tegen het lijf. Ze vond het eyeflirten maar niks. ‘Normaal speeddaten, dat is veel leuker. Wat weet je nou na één minuut elkaar aanstaren.’ Man nummer vier komt uit Haarlem en vond het allemaal maar ongemakkelijk. Bovendien stonk het volgens hem intens naar wc-lucht. Nummer twaalf heeft er voor het gemak maar zes jaar afgelogen. Hij is 48 en moet er zelf om lachen. ‘Hé dochters,’ roept hij even later met zijn Rotterdams accent.
Was het niet al duidelijk na het eyeflirten, de afterparty drukt ons met de neus op de feiten. Een avontuurlijke, hippe Amsterdammer van onze leeftijd vind je hier niet. Het is tijd om het formulier in te leveren. Heb je allebei “ja” omcirkeld, dan ontvang je elkaars e-mailadres. Blijkt dat je met niemand matcht, dan mag je de volgende keer gratis. Als je nog zin hebt.