Toegang met een wijsvinger. In steeds meer Nederlandse sportcentra kun je alleen nog naar binnen als je eerst je vinger laat scannen. “Lekker makkelijk want je kunt nooit meer je pasje vergeten”, vinden gebruikers. Maar de risico’s zijn volgens kenners niet te overzien.
Amsterdam, 19 jan- Ruud Vos glundert als hij uitlegt hoe de vingerscan werkt. Als facilitair manager van het Universitair Sport Centrum (USC) in Amsterdam was hij afgelopen jaar nauw betrokken bij de invoering van het nieuwe systeem. “Mensen denken dat we vingerafdrukken opslaan in onze database, maar dat is niet zo.” Er worden alleen een paar kenmerken van de vinger opgeslagen, waarmee de persoon erachter volgens hem niet te herleiden is. “Als de politie zou komen en zou zeggen: kunt u ons de vingerafdruk geven van die of die persoon, dan kan dat niet.” Het sportcentrum beweert dat de privacy van de sporters ‘uitstekend gewaarborgd’ blijft en het systeem ‘onmogelijk’ is te kraken, maar is dat echt zo?
‘Alle codes zijn te kraken’
Afgestudeerd wiskundige Paul Mansveld betwijfelt het. Volgens hem is elke code te kraken, dus ook de ‘templates’ en ‘algoritmes’ waar het USC gebruik van maakt. Hoogleraar Recht en Techniek van de Universiteit van Tilburg Bert-Jaap Koops beaamt dit. Maar het systeem van het USC biedt volgens hem wel een erg hoog beveiligingsniveau. De wetenschapper kan zich bij een sportcentrum bovendien niet voorstellen dat hackers tijd en moeite gaan stoppen in het aanvallen van gebruikerspassen.
Vincent Böhre van de organisatie Privacy First maakt zich wel zorgen. “Als je vingerafdruk eenmaal gestolen is, ben je je hele leven de sigaar. Een vingerafdruk kun je niet laten blokkeren.” Juist een plek als het USC, waar veel studenten komen, kan volgens Böhre interessant zijn voor iemand die kwaad wil. “Mensen die daar sporten komen later relatief vaak terecht op hoge posities in de samenleving.” Hij schetst het scenario van een student die in de toekomst komt te werken op een militaire basis. “Als zijn vingerafdruk dan gestolen is, kan dat gevaarlijk zijn.” Böhre vindt dat er te weinig wordt nagedacht over de mogelijke consequenties van zo’n systeem.
Voortschrijdende techniek
Ruud Vos van het Universitair Sport Centrum zegt zich inderdaad geen zorgen te maken over de consequenties op lange termijn. Het bedrijf dat de scan levert heeft hem namelijk overtuigd dat het systeem niet privacygevoelig is. En als het over vijftien jaar door voortschrijdende techniek blijkt dat de vingerafdrukken alsnog makkelijker te herleiden zijn? “Ik weet niet wat er over vijftien jaar allemaal kan…”, antwoordt hij licht geïrriteerd.
Volgens de Wet Bescherming Persoonsgegevens moet je een duidelijk doel definiëren om gebruik te mogen maken van een vingerscan. “Je kunt je afvragen of gebruikers van een sportcentrum zo’n systeem nodig hebben”, zegt hoogleraar Bert-Jaap Koops. Het USC zegt de vingerscan te hebben ingevoerd omdat veel mensen hun kaart vergaten en omdat er werd gefraudeerd. Dat eerste, praktische argument weegt volgens Koops niet zo zwaar. “Fraude is een argument, maar je moet dat met cijfers onderbouwen en kijken of je het ook op een andere manier kunt tegengaan, bijvoorbeeld door boetes.”
Persoonlijke integriteit
Privacy First vindt het belachelijk dat een sportvereniging mensen er min of meer toe verplicht lichaamskenmerken af te staan. “Dat raakt aan je persoonlijke integriteit.” Wat vinden de sporters er eigenlijk zelf van? “Nog nooit over nagedacht”, zegt Anoeschka Boersma terwijl ze haar vinger op het apparaat legt om zo te kunnen gaan steppen. “Hartstikke goed en makkelijk, want nu kan ik mijn pasje niet vergeten”, vindt ook een dertiger met donkere lange haren. Zijn vingerafdruk afgeven vindt hij geen probleem, maar zijn naam noemt hij liever niet: “Ik heb slechte ervaringen met journalisten.”
Reacties zijn gesloten